عاشقانه

شُدم پیر و نجستم خانه ات را
ندیدم    گوهرِ    یکدانه ات را
نچیدم    بوسه   از  باغ  لبانت
ندیدم   پُر کنی  پیمانه ات را
کنارِ   کوچه  و بی تو نشستم
بیا بنگر   شبِ   دیوانه ات  را
خودم دیدم که باز وبسته کردی
به رؤیا وان لبِ پُر دانه ات را
تنم   از   آتشت ، آتش  گرفته
رها  کن  آتشِ ،  ویرانه ات را