حق من بود که بازیچه ی دوران باشم

حق من بود که بازیچه ی دوران باشم
مثل یک خانه ی متروک ی ویران باشم

مانده ام در عجب کار خداوند بزرگ
که قلم خورده ز شعر خوش یاران باشم

به کدامین گنهم باز مرا آزردی
که ز تقدیر خودم دیده ی گریان باشم

این همه ظلم چه کردی به من از روی جفا
که سزاوار چنین حال پریشان باشم

من طاعون زده تا کی بکشم جور ز تو
همچو یوسف ز غمت گوشه ی زندان باشم

نبض احساس مرا آفت این حادثه کشت
که پس از رفتن تو بی سر و سامان باشم

رفتم ازشهرتو ای دوست خیالت راحت
قسمتم بود که هم صحبت باران باشم