عباس فرزند علیع در بینش و روش ممتاز است آنقدر که حبیب

عباس فرزند علی(ع) در بینش و روش ممتاز است. آنقدر که حبیب و حر و زهیر و دیگر شهیدان که روزگار مانندشان را ندیده به مقامش غبطه خواهند خورد.امام زین العابدین(ع) می فرمایند: «عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی است که در روز قیامت، همه ی شهدا به آن غبطه می خورند»[1] 

راز این جایگاه رفیع را می توان در زیارتنامه نورانی اش جست: «السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطِیعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ سَلَّمَ»سلام بر تو ای بنده شایسته فرمانبر خدا و رسول خدا، و امیر مؤمنان و حسن و حسین (درود خدا بر آنان باد) 
عباس در اطاعت و محبت و تسلیم نسبت به امام زمانش از همه شهیدان سبقت گرفته است و این است راز بزرگی عباس. چنانکه در فرازی دیگر از زیارت نامه اش آمده است: «یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ أَشْهَدُ لَکَ بِالتَّسْلِیمِ وَ التَّصْدِیقِ وَ الْوَفَاءِ وَ النَّصِیحَةِ لِخَلَفِ النَّبِیِّ» ای فرزند امیرالمؤمنین شهادت می دهم برای حضرتت به تسلیم و تصدیق و وفا، و خیرخواهی، برای یادگار پیامبر(ص).  
و اینک تاسوعا.  
قرار سالیانه عاشقان عباس است.  
تا بزرگداشت جانبازی بی نظیرش را برگزار کنند.  
فرصتی است برای عاشقان معرفت اندیش تا عباس گونه تجدید عهد کنند با امام زمانشان که در کربلای دنیا ندای «هل من ناصر ینصرنی» سر داده است و یاری کنند امامشان را آن گونه که در توانشان است با قلم، با کلام، احساس، اشک و...