"خودت باش؛ خودِ خودت."

"خودت باش؛ خودِ خودت."
برای دوست داشته شدن، نیازی به تظاهر نیست.
وقتی خودت باشی، دوست داشتنی‌تری.
خواستنی‌تری...
وقتی با دیدن رنگیـن‌کمان ذوق زده می‌شوی،
با دیدن امواج دریا به هیجان می‌آیی،
گل های وحشی را با شوقی کودکانه می‌چینی،
می بویی و به موهایت می‌زنی،
در باران می‌چرخی و می‌رقصی،
جذاب‌تری!
وقتی دنبال بادکنک‌های رنگی بدوبدو می‌کنی،
بلندبلند می‌خندی،
با هیجان موضوعی را تعریف می‌کنی،
دلنشین تری!
خودت باش؛
در وزش باد خودت را رها کن،
فریاد بکش،
بخنـد،
گیسوانت را به رقصِ باد بسپـار،
زیر شکوفه‌های گیلاس
قدم بزن،
آواز بخوان،
رویاپردازی کن...
همان باش که هستی.
نقاب بر چهره نزن، سفسطه نکن.
غرورِ بیجا محبوبت نمی‌کند!
وقتی شیطنت می‌کنی و چشمانت می‌خندد،
وقتی حاضر جوابی می‌کنی‌ و خودِ خودت هستی،
دوست داشتنی‌تری.
اشتباه نکن!
همه سادگی را بیشتر دوست دارند.
عشق در سادگی ملموس‌تر و محبت عمیق‌تر است.
هیچگاه خودت را در قفس غرور و
نقاب حبس نکن
آرامـش زندگی در سادگیست...
همین!