گاهی فکر میکنم مگر میشود آدمها

.
گاهی فکر میکنم مگر میشود آدمها
اینقدر راحت و هر چند وقت یکبار
کنارِ معشوقه ای جدید بایستند و
دو نفره هایشان را به معرض نمایش بگذارند؟
انگار خودشان ثابت اند و آدمِ کنار دستی شان فقط عوض میشود...
در همان مکان ها
با همان خنده ها
با همان ژست های مضحک
که مثلاً من خیلی خوشبختم
و افسوس به حالِ آنهایی که فقط می آیند تا جای خالیِ نفرِ قبل را پر کنند!