خوب یاد گرفته ایم برانداز کردن همدیگر را،

خوب یاد گرفته ایم برانداز کردن همدیگر را،
یک خط کش این دستمان!
یک ترازو آن دستمان!
اندازه میگیریم و وزن میکنیم
آدم ها را،
رفتارشان را،
انتخاب هایشان را،
تصمیم هایشان را،
حتی قضا و قدرشان را!!
به رفیقمان یک تیکه سنگینی می اندازیم،
بعد می گوییم خیر و صلاحت رامی خواهم!
غافل ازاینکه چه برسراواورده ایم!
درجمع،هرکس را یک جور مورد بررسی قرار می دهیم
آن یکی را به ازدواج نکرده اش،
این یکی را به ازدواجی که کرده
آن دیگری را....
یکی هم نیست گوشمان رابگیرد:آهای!
چند بار به جای او بوده ای
که حالا اینطور راحت نظر می دهی
حواسمان نیست که چه راحت باحرفی که درهوا رها میکنیم
چگونه یک نفر را بهم میریزیم
چند نفر را به جان هم می اندازیم
چه سرخوردگی یا دلخوری بجای میگذاریم
چقدر زخم میزنیم
حواسمان نیست که ما می گوییم و رها می کنیم
و رد می شویم
اما یکی ممکن است گیر کند بین کلمه های ما
بین قضاوت های ما
بین برداشت های ما
دلی را میشکنیم
ارزان نیست😊
پروردگارم قاضی تویی کمک کن"هیچوقت قضاوت نکنیم"💜