لذت بردن از خدمت به خلق

لذت بردن از خدمت به خلق
انسان باید از عبادت، چه رابطه با خدا و چه رابطه با مردم، لذّت ببرد. کسی که به فکر رفع گرسنگی دیگران باشد، از سیر کردن آنها لذّت می برد. لذّت سیر کردن دیگران ، برتر و بیشتر از لذّت سیر کردن شکم خود است.
سوره مبارک (هل اتی) برای همین نازل شده که پنج تن آل عبا ، روزه بودند و حضرت زهرا سلام الله علیها افطاری آن ها را که یک نان جو بود ، تهیه کرده بودند، امّا همان نان هم نخوردند و به دیگران دادند:
{وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا} (8انسان)
{و به پاس دوستی خدا ، بینوا و یتیم و اسیر را خوراک می دادند}

بار اوّل نان را پختند و به گدا دادند. دوباره نان تهیه کردند و به اسیر دادند. دفعه سوّم نان را به یتیم دادند. قرآن می فرماید در حالی که خودشان احتیاج شدید به این غذا داشتند و افطاری آن ها بود ، امّا همین افطاری را پیغمبر و امیرالمومنین و حضرت زهرا و امام حسن و امام حسین علیه السلام نخوردند و دیگران را بر خودشان مقدّم داشتند. این گونه ایثار ها لذّت دارد ، امّا ما خیلی متوجّه این لذات نیستیم و سببش اینست که رو آن کار نکرده ایم. اگر کسی راجع به رابطه با خداوند مثل نماز و راجع به انفاق و رابطه با مردم ، این گونه عمل کند، خدا متعال لذّتش را عنایت می کند و کم کم این گونه لذّات برای او پیدا می شود.
#آیت_الله_مظاهری #کتاب #معرفة_النفس جلد دوم