تازگی ها فهمیده ام شاید آنقدرها که فکر می کردم در نگاه دی
تازگی‌ها فهمیده‌ام شاید آنقدرها که فکر می‌کردم در نگاه دیگران زیبا و دلفریب نیستم،
فهمیده‌ام شاید آنقدرها خوش‌صدا و بی‌بدیل نیستم که آدم‌ها محو صدای من شوند و از شنیدن حرف‌های من عمیقا لذت ببرند.
فهمیده‌ام که ممکن است در عین بی‌نقصی، در شرایطی و در مواجهه با آدم‌هایی، پر از نقص و ایراد به نظر برسم.
اما مهم‌ترین چیزی که فهمیده‌ام این است که «من کافی‌ام»، که «من خودم را دوست دارم»، که این کم و بیش بودن‌ها، تفاوت من با دیگران است و من این تفاوت‌ها را دوست دارم.
فهمیده‌ام که شاید خیلی‌ها ویژگی‌های جسمی و فیزیکی بهتری از من داشته باشند، و من این را نقص یا فقدان نمی‌دانم! هنوز هم هربار که روبه‌روی آینه می‌ایستم از تناسب و ترکیب چهره‌ام لذت می‌برم و خودم را محکم بغل می‌گیرم. هنوز هم خودم را بدون مقایسه زیبا می‌دانم، و پذیرش اینکه طبق معیارهای جامعه خیلی‌ها هستند که زیباتر از من‌اند، خوش صداتر و خوش‌اندام‌تر از من‌اند؛ باعث شده هم آدم‌ها را راحت‌تر بپذیرم، هم خودم را بیشتر از قبل دوست داشته باشم، چون من متفاوتم، چون من با دیگران فرق دارم، چون من تکراری و شبیه سازی شده نیستم.
من عاشق همین چشم‌ها و لب‌ها و چهره‌ی متفاوتی‌ام که دارم، عاشق مدل ناخن و انگشت و حتی صدای معمولی و لبخندهای دل‌نافریبانه‌‌ام. عاشق شوخ‌طبعی ناخودآگاهی‌ام که در هر شرایطی ناغافل بروز می‌کند و قدرت اراده و اقتدار را از من می‌گیرد و همه چیز را به هم می‌ریزد. من عاشق خودمم. عاشق همین تفاوتی که با دیگران دارم، عاشق هرچیزی که مرا از آدم‌های دیگر متمایز می‌کند.
که من با همین تفاوت‌ها و خصلت‌های منحصر به خودم بوده که زیسته و پذیرفته و دوست داشته شده‌ام.
من خودمم، یک نفر نه چندان بی‌نقص، اما شبیه به هیچ‌کس!
@
#خاص
فهمیده‌ام شاید آنقدرها خوش‌صدا و بی‌بدیل نیستم که آدم‌ها محو صدای من شوند و از شنیدن حرف‌های من عمیقا لذت ببرند.
فهمیده‌ام که ممکن است در عین بی‌نقصی، در شرایطی و در مواجهه با آدم‌هایی، پر از نقص و ایراد به نظر برسم.
اما مهم‌ترین چیزی که فهمیده‌ام این است که «من کافی‌ام»، که «من خودم را دوست دارم»، که این کم و بیش بودن‌ها، تفاوت من با دیگران است و من این تفاوت‌ها را دوست دارم.
فهمیده‌ام که شاید خیلی‌ها ویژگی‌های جسمی و فیزیکی بهتری از من داشته باشند، و من این را نقص یا فقدان نمی‌دانم! هنوز هم هربار که روبه‌روی آینه می‌ایستم از تناسب و ترکیب چهره‌ام لذت می‌برم و خودم را محکم بغل می‌گیرم. هنوز هم خودم را بدون مقایسه زیبا می‌دانم، و پذیرش اینکه طبق معیارهای جامعه خیلی‌ها هستند که زیباتر از من‌اند، خوش صداتر و خوش‌اندام‌تر از من‌اند؛ باعث شده هم آدم‌ها را راحت‌تر بپذیرم، هم خودم را بیشتر از قبل دوست داشته باشم، چون من متفاوتم، چون من با دیگران فرق دارم، چون من تکراری و شبیه سازی شده نیستم.
من عاشق همین چشم‌ها و لب‌ها و چهره‌ی متفاوتی‌ام که دارم، عاشق مدل ناخن و انگشت و حتی صدای معمولی و لبخندهای دل‌نافریبانه‌‌ام. عاشق شوخ‌طبعی ناخودآگاهی‌ام که در هر شرایطی ناغافل بروز می‌کند و قدرت اراده و اقتدار را از من می‌گیرد و همه چیز را به هم می‌ریزد. من عاشق خودمم. عاشق همین تفاوتی که با دیگران دارم، عاشق هرچیزی که مرا از آدم‌های دیگر متمایز می‌کند.
که من با همین تفاوت‌ها و خصلت‌های منحصر به خودم بوده که زیسته و پذیرفته و دوست داشته شده‌ام.
من خودمم، یک نفر نه چندان بی‌نقص، اما شبیه به هیچ‌کس!
@
#خاص
۴.۹k
۱۴ مهر ۱۳۹۹
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.