🧵علیرغم تصور رایج مبنی بر شکست سنگین ایران در سوریه، فاین
🧵علیرغم تصور رایج مبنی بر شکست سنگین ایران در سوریه، فایننشال تایمز در تحلیل اخیر خود دیدگاهی متفاوت ارائه داده و استدلال می‌کند که اقدامات ایران نه یک شکست، بلکه یک عقب‌نشینی استراتژیک و حساب‌شده بوده است.
این گزارش بر تغییر رویکرد تهران در قبال بحران سوریه تأکید دارد و کناره‌گیری از رژیم بشار اسد را به‌عنوان یک تصمیم آگاهانه و مبتنی بر واقعیت‌های جدید منطقه‌ای و حفاظت از اهداف بلندمدت توصیف می‌کند.
بازنگری استراتژیک: به گفته فایننشال تایمز، ایران پس از از دست دادن اعتماد به رهبری بشار اسد، تصمیم به کاهش حمایت خود از او گرفت. گفته می‌شود عراقچی به اسد اعلام کرده که ایران دیگر قادر به ارائه حمایت نظامی نیست. تصمیم تهران برای کنار گذاشتن اسد نه از سر شکست، بلکه بر اساس عمل‌گرایی استراتژیک اتخاذ شده
تحلیل هزینه-فایده: حمایت از اسد به باری غیرقابل تحمل برای تهران تبدیل شده بود و استدلال کرده که دفاع از او دیگر ارزش هزینه‌های کلان مالی، سیاسی و نظامی را ندارد. رهبران ایران نتیجه گرفتند که حفظ این اتحاد به ضرر اولویت‌های کلان منطقه‌ای آن‌ها تمام خواهد شد.
شراکت غیرقابل اعتماد: ناتوانی اسد در جلوگیری از حملات اسرائیل به منافع ایران در سوریه و همچنین گرایش اخیر او به امارات متحده عربی، در تهران به‌عنوان نوعی خیانت تلقی شد. تلاش اسد برای دریافت کمک‌های بازسازی پس از جنگ در ازای فاصله گرفتن از ایران، باعث شد او بیشتر به بازیگرانی نزدیک شود که در تضاد با منافع تهران بودند و این امر اعتماد به او را بیش از پیش تضعیف کرد.
به خطر افتادن امنیت: این گزارش همچنین ادعا می‌کند که رژیم اسد اطلاعات حساسی درباره موقعیت فرماندهان ایرانی را فاش کرده و امنیت آن‌ها را به خطر انداخته است. 😨 این موضوع خشم مقامات تهران را برانگیخت و بسیاری از آن‌ها اسد را به‌جای یک متحد قابل اعتماد، باری اضافی می‌دانست .هدایت منابع به مسیرهای جدید: با تغییر شرایط سوریه، ایران نیروها، دیپلمات‌ها و پرسنل خود را از این کشور خارج کرده و تمرکز خود را بر تقویت نفوذ در عراق و سایر مناطق معطوف کرد. این تغییر مسیر، نه به‌عنوان یک عقب‌نشینی، بلکه به‌عنوان یک چرخش استراتژیک برای حفظ نفوذ ژئوپلیتیک تهران تلقی می‌شود.تغییر ارایش استراتژیک: با وجود اینکه سقوط اسد یکی از پیوندهای حیاتی در «محور مقاومت» ایران را از بین برد، تهران این عقب‌نشینی را به‌عنوان فرصتی برای بازنگری در سیاست خارجی خود می‌بیند. با فاصله گرفتن از یک رژیم در حال سقوط، ایران تلاش کرد خود را با واقعیت‌های جدید منطقه‌ای تطبیق داده و از طریق اتحادها و نیروهای نیابتی دیگر، نفوذ بلندمدت خود را حفظ کند.
این گزارش بر تغییر رویکرد تهران در قبال بحران سوریه تأکید دارد و کناره‌گیری از رژیم بشار اسد را به‌عنوان یک تصمیم آگاهانه و مبتنی بر واقعیت‌های جدید منطقه‌ای و حفاظت از اهداف بلندمدت توصیف می‌کند.
بازنگری استراتژیک: به گفته فایننشال تایمز، ایران پس از از دست دادن اعتماد به رهبری بشار اسد، تصمیم به کاهش حمایت خود از او گرفت. گفته می‌شود عراقچی به اسد اعلام کرده که ایران دیگر قادر به ارائه حمایت نظامی نیست. تصمیم تهران برای کنار گذاشتن اسد نه از سر شکست، بلکه بر اساس عمل‌گرایی استراتژیک اتخاذ شده
تحلیل هزینه-فایده: حمایت از اسد به باری غیرقابل تحمل برای تهران تبدیل شده بود و استدلال کرده که دفاع از او دیگر ارزش هزینه‌های کلان مالی، سیاسی و نظامی را ندارد. رهبران ایران نتیجه گرفتند که حفظ این اتحاد به ضرر اولویت‌های کلان منطقه‌ای آن‌ها تمام خواهد شد.
شراکت غیرقابل اعتماد: ناتوانی اسد در جلوگیری از حملات اسرائیل به منافع ایران در سوریه و همچنین گرایش اخیر او به امارات متحده عربی، در تهران به‌عنوان نوعی خیانت تلقی شد. تلاش اسد برای دریافت کمک‌های بازسازی پس از جنگ در ازای فاصله گرفتن از ایران، باعث شد او بیشتر به بازیگرانی نزدیک شود که در تضاد با منافع تهران بودند و این امر اعتماد به او را بیش از پیش تضعیف کرد.
به خطر افتادن امنیت: این گزارش همچنین ادعا می‌کند که رژیم اسد اطلاعات حساسی درباره موقعیت فرماندهان ایرانی را فاش کرده و امنیت آن‌ها را به خطر انداخته است. 😨 این موضوع خشم مقامات تهران را برانگیخت و بسیاری از آن‌ها اسد را به‌جای یک متحد قابل اعتماد، باری اضافی می‌دانست .هدایت منابع به مسیرهای جدید: با تغییر شرایط سوریه، ایران نیروها، دیپلمات‌ها و پرسنل خود را از این کشور خارج کرده و تمرکز خود را بر تقویت نفوذ در عراق و سایر مناطق معطوف کرد. این تغییر مسیر، نه به‌عنوان یک عقب‌نشینی، بلکه به‌عنوان یک چرخش استراتژیک برای حفظ نفوذ ژئوپلیتیک تهران تلقی می‌شود.تغییر ارایش استراتژیک: با وجود اینکه سقوط اسد یکی از پیوندهای حیاتی در «محور مقاومت» ایران را از بین برد، تهران این عقب‌نشینی را به‌عنوان فرصتی برای بازنگری در سیاست خارجی خود می‌بیند. با فاصله گرفتن از یک رژیم در حال سقوط، ایران تلاش کرد خود را با واقعیت‌های جدید منطقه‌ای تطبیق داده و از طریق اتحادها و نیروهای نیابتی دیگر، نفوذ بلندمدت خود را حفظ کند.
۳۹۱
۲۰ آذر ۱۴۰۳
