عادت

عـادتـــــ ...

چـه واژه غریبـی ـســت ...

عادتـــ می کنیــم ...

بـه ندیدن کســـی کـه . . .

انتظـارش را می کشیــم . . .

عادتــــ می کنیــــم . . .

به نبودن کسـی که دوستـش داریم ...

عادتـــ می کنیــم . . .

به نگفتـن حرفهای دلمـان ...

عادتـــ می کنیـم به زندگـی ...

ایـن واژه را نمی شناسـم ...

عادتــ نمی کنـم به ابرهای بارانی ...

عادتــ نمی کنم به این جاده خالی ...

من به مانند این مردمان ...

عادت را بهانه ای نمی بینم ...

که دیگر چشم به راه نباشم ...

من این واژه غریب را اینگونه معنا می کنم ...

که به رویای آمدنت عادت می کنم ...

نمیدانم این تویی که پیدا نمی شوی ...

یا این منم که گم شده ام ...

نمی دانم ...