انگار تقدیر بعضی ها این است که پل باشند

انگار تقدیر بعضی ها این است که پل باشند...
از آن پلهایی که مسیر های پر پیچ و خم شلوغ را، صاف میکنند و کوتاه.
که هرکس به پستشان میخورد میخواهد از رویشان عبور کند تا زودتر و بهتر به مقصدش برسد. و کاری ندارد که بعد از رفتنش، پل، چقدر تنها میشود.چقدر زخمی...
و کسی حواسش نیست که این پل، چه جانی میکند که اینطور مقاوم باشد،و صبور،و آرام...
که اگر میانه ی راهشان، خسته شود، خودخواه شود...اگر ترکی بردارد،بشکند، ویران شود...چه آدم هااز هم میپاشند...چه مقصدها بکر می مانند...
اگر بی دغدغه از پل های زندگیتان عبور میکنید، فقط گاهی قدردانشان باشید...