غرق در نور شدم پا تا سر

غرق در نور شدم پا تا سر
تا زنم دم ز علی بار دگر

قلم وحی بگیرید به دست
بنویسید به قلبم حیدر

روز اوّل به علی دادم دل
منم و مهر علی تا آخر

گرچه نشناختمش یک لحظه
همه عمر است مرا پیش نظر

پیشتر زآنکه بگویم مدحش
هم قلم داد ندا هم دفتر:

ها علیٌ بشرٌ کیف بشر
ربـّه فیـه تجلّا و ظهر

آفتابی که فروغش همه جاست
شهریاری که رفیق فقراست

ناشناسی که بوَد یار همه
دردمندی که به هر درد دواست

ما چه قابل که فدایش گردیم
آن که گردید فدایش زهراست

جان عالم نه، بگو جان رسول
شاه عالم نه، بگو عبد خداست

وه چه عبدی که خدایی دارد
از سوی حق به قضا و به قدر

ها علیٌ بشرٌ کیف بشر
ربـّه فیـه تجلّا و ظهر

شهریار دو سرا کیست؟- علی
هم‌نشین فقرا کیست؟- علی

آنکه یک عمر برای اسلام
جان خود کرد فدا کیست علی

آنکه با دست یداللهیِ او
شد سر عمرو جدا کیست علی

بر سر دوش نبی در کعبه
آنکه بگذاشته پا کیست علی

اوست در ذات الهی ممسوس
اوست انسان ز انسان برتر

ها علیٌ بشرٌ کیف بشر
ربـّه فیـه تجلّا و ظهر

کیست این پای هوس را زنجیر
کیست این تیر خدا در تقدیر

شیر حق همدم اطفال یتیم
مرد اخلاص و دعا و شمشیر

به امیری جهانش چه نیاز
آنکه بر اژدر نفس است امیر

زهد و تقوا و جهاد و ایثار
شده هر چار به شأنش تفسیر

نخل‌ها گشته ز اشکش سیراب
چاه‌ها را زده آتش به جگر

ها علیٌ بشرٌ کیف بشر
ربـّه فیـه تجلّا و ظهر

روز بر قلب سپاهی زده چاک
شب نهد چهره به سجاد? خاک

روز خون می‌چکد از شمشیرش
شب کند اشک یتیمی را پاک

روز بگرفته سر عمرو به دست
شبش از خوف خدا بیم هلاک

می‌زند دور سرش بال زنان
مرغ شب نغم? روحی بفداک

آفرینش همه خوانند این بیت
جن و انس و ملک و شمس و قمر