ای من ای زندگی

ای من! ای زندگی!
در میانِ پرسش‌هایِ مداوم
و زنجیره‌یِ بی‌پایانِ بی‌ایمانان
و شهرهایِ آکنده از دیوانگان
و منی که پیوسته در سرزنش خویش است
(که کیست دیوانه‌تر از من؟ و کیست بی‌ایمان تر از من؟)
در میانِ چشم‌هایی که بیهوده روشنی می‌جویند
و اشیاء مضحک
و کشمکشی که هر دم از سر گرفته می‌شود
و انبوهِ دروغینِ خلقی که سنگین گام برمی‌دارد
و تتمه‌یِ سالیانی پوچ و بی‌حاصل، سالیانی که با من‌اش در هم تنیده‌
این پرسش، ای من، بس غم‌انگیز، این پرسشِ مداوم
به چه باید دل خوش کرد؟ ای من، ای زندگی!!!!