نکتهها و پیام های سوره مائده آیه

نکته‏ها و پیام های سوره مائده آیه 90:

1- عرب، به شعر و شراب، علاقه‏ی شدید داشت، به همین جهت تحریم شراب به صورت تدریجی انجام گرفت. در ابتدا آیه آمد که از خرما و انگور می‏توان هم رزق خوب تهیه کرد، هم شرابی مست کننده، « نحل، 67» در آیه‏ای دیگر به منافع قمار و شراب و بیشتر بودن گناهش از منافعش اشاره کرده است. « بقره، 219» بعد از مدتی آیه آمد که در حال مستی نماز نخوانید. « نساء، 43» سپس آیه‏ی فوق نازل شد و آن را پلید و عمل شیطانی دانست و دستور اجتناب از آن را صادر کرد.

2- «خمر»، به معنای پوشاندن با کلمه‏ی «خِمار» از یک ریشه است. به مقنعه‏ی زنان خِمار می‏گویند، چون موی سر را می‏پوشاند. شراب را هم خَمر می‏گویند، چون عقل را می‏پوشاند.

3- «میسر» از «یسر»، به معنای آسانی است. چون در قمار، افراد بدون زحمت، پول به دست می‏آورند، به آن مَیسر گویند.

کلمه «أنصاب» جمع «نصب»، به معنای سنگ‏هایی است که اطراف کعبه نصب و روی آن قربانی می‏کردند و به آنها تبرّک می‏جستند. و یا مراد خود قربانی است که روی سنگ‏ها ذبح می‏کردند.
در حدیث می‏خوانیم که رسول خدا صلی الله علیه و آله در معنای انصاب فرمود: چیزی است که مشرکان برای بت‏ها قربانی می‏کردند.

4- «ازلام»، نوعی قرعه‏کشی و قمار با چوب است که در جاهلیّت رواج داشته.

5- امام باقر علیه السلام در باره‏ی خمر فرمود: کلّ مسکر ... اذا أخمر فهو حرام‏ - هر چیزی که انسان را مست کند، حرام است.

6- رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «قمار با هر وسیله‏ای که باشد، حتّی گردو، حرام است».

7- در حدیث آمده است: «شارب الخمر کعابد الوثن» شرابخوار، مثل بت‏پرست است.
در شراب، هر نوع همکاری در تولید، توزیع ومصرف آن حرام است.
امام باقر علیه السلام از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل می‏کند که آن حضرت ده گروه را که به نحوی در شرابخواری مؤثّرند، لعنت کرد: «غارسها و حارسها و عاصرها و شاربها و ساقیها و حاملها و المحمول الیه و بایعها و مشتریها و آکل ثمنها» آنکه نهال انگور را می‏کارد، آنکه به ثمر می‏رساند، سازنده، نوشنده، ساقی، حمل کننده، دریافت کننده، فروشنده و خریدار و هر کس که به نحوی از درآمد آن بهره‏مند می‏شود، ملعون است.

8- ایمان، با شراب‏خواری و قماربازی سازگاری ندارد.

9- شراب و قمار، در ردیف بت‏پرستی است. (بنابر این‏که مراد از انصاب، بت‏ها باشد)

10- اسلام از پلیدی‏ها نهی می‏کند.

11- خوردن لقمه‏ی حلال و پرهیز از حرام‏خواری، در سعادت و رستگاری انسان مؤثّر است.