ڪـاش

ڪـاش
از آسمـان
دستی پنجـره ے انتظار را می گشود
باد ناقل ابـرهای باران زا می شد
و نسیــم عشق
پـرده را به ڪناری می زد
آنگاه
با چتـر شڪوفه ے نگاهت
دست در دستانت
ڪوچه را قدم می زد

ڪااش