ی

ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ، ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ
ﺩﺭﻭﻥ ﺩﻝ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ، ﭼﻪ ﺍﻧﺪﻭﻫﯽ ﻧﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ

ﭼﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯽ ﺯﺳﻮﺯ ﺩﻝ، ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﯽ
ﺯﻋﺸﻖ ﺑﯽ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻣﻢ، ﺑﺴﯽ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ

ﺑﻪ ﺑﺎﺩ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﺍﮔﺮ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻋﻤﺮﻡ
ﻭﻟﯽ ﺷﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺩﺍﺭﻡ

ﺑﯿﺎ ﺍﯼ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺩﻝ، ﺩﻣﯽ ﺑﺸﻨﻮ ﻧﻮﺍﯼ ﺩﻝ
ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﻭﺍﯼ ﻣﺸﺘﺎﻗﯽ، ﺑﻪ ﯾﺎﺩﺕ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ

ﺭﻭی ﮐُﻨﺠﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ، ﮐﻨﻢ ﺳﺮ ﺯﯾﺮ ﭘﺮ ﺑﯽ ﺗﻮ
ﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﻮﻕ ﭘﺮﻭﺍﺯﯼ، ﻧﻪ ﻣﯿﻞ ﺁﺷﯿﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ

ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻭﺻﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﺳَﺮ ﮐﺮﺩﻡ
ﮐﻨﻮﻥ ﻋﻤﺮﯾﺴﺖ ﮐﺰ ﺣﺴﺮﺕ، ﺩﻭﭼﺸﻢ ﺧﻮﻧﻔﺸﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ

به ﺟﺎﻣﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﻦ ﺳﺎﻗﯽ، خودآرﺍ ﮐﺎﻡ ﺧﺸﮑﻢ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﺯﻧﺎﮐﺎﻣﯽ، ﻏﻤﯽ ﺑﺲ ﺑﯿﮑﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﻡ

ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺎ، ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﺖ ﻏﻨﻮﺩﻥ ﻫﺎ
ﺩﮔﺮ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﭼﻪ ﺍﻣﯿﺪﯼ ،ﺑﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭم