پاییز که از راه برسد

پاییز که از راه برسد
جای خالی‌ات می‌شود
استخوان لای زخم...

من می‌مانم وُ یک دنیا تنهایی
و پَرسه‌های‌ بی‌تو
بر تنِ خسته‌ی این شهر...
Sogand_1376