مولای من

مولای من
ظلم و جور بیداد کرده است
آخر کدامین ظلم را روایت کنم؟

از کشتار منا بگویم که صبر را بی تاب کرده و به جزع انداخته؟
دل تمام مسلمانان را داغدار و اندوهگین کرده؟
بگویم چقدر از حجاج بدون همسر و فرزند و پدر و با چشمی خونبار راهی سرزمین خود شدند؟
بگویم سایه پدر از سر چندین خانواده پرکشید؟

می خواهی از یمن برایت بگویم؟
از قحطی و قتل عام هایش؟
از بچه هایی که با دیدن جان دادن مادر، جان دادند؟
از پدرانی که ذره ذره جان کندن نوزادشان را دیدند؟

کاش می شد قصه آن کودک آواره سوری که در ساحل مظلومانه آرمیده بود را برایت زمزمه کنم
کشتن مسلمانان در آنجا برای جلادان
میدان رقابت است
نسلی را می کشند و کسی نفس نمیکشد،
و فریادی بر نمی آورد.

برایت گفته اند که در میانمار
زنده زنده مسلمانان را می سوزانند؟

از غزه و آتش زدن آن کودک هم که با خبری؟

در عراق هم که می دانی چه میگذرد؟
می دانی که چگونه سر مردم مظلوم و بی گناه را می برند؟
داستان و نام همه مظلومان عالم هم که به گوشت آشناست.

یابن الحسن
مسلمان بودن، شیعه بودن وتو را دوست داشتن
امروز بزرگترین جرم است، آقا!
همه چشم انتظاریم
چرا نمی آیی؟
می شود خواهش کنم که بیایی؟؟

لـــعـــــن الله عــــــلی قوم الظالــــــمین

اللهم عجل لولیک الفرج
تا جنون فاصله ای نیست، از اینجا که منم...