عاشقانه

‍ ‍ کوله را بست خزان ، بویِ زمستان آمد
در تبِ رفتن او بود که باران آمد
بادِ وحشی به گیاهان خبر از سرما داد
ننه سرما لبِ خندان چه سخنران آمد
همه جا یخ زد و مهمانِ سپیدی آرام
نرم نرمک به سراپرده یِ بستان آمد
باغ لرزید به یک لحظه به خود بس نگران
دختر ی ناز و غزل خوان به گلستان آمد
تا که یلدا به سر سفره ی دل مهمان شد
بعد از آن بود که آهسته زمستان آمد ....