عاشقانه

بەحسرت می کشم بردوش، تنهایی وماتم را
نمی فهمد کسی معنای تلخیِ نگاهم را
دراین آشوبِ دنیا درد دارد بی کسی هایم
چوگم کردم من آن مهتابِ شبهای سیاهم را
برایت گفتم ازدلتنگ بودن ،اشک بی حاصل
از آن بغضی کەسد شد درگلو باسوزِ آهم را
تونشنیدی صدایم را، نپرسیدی ز احوالم
کەچون بردم بەسراین روزگار اشتباهم را