در ایران باستان در برخی موارد؛ فردی که مجرم شناخته شده یا

در ایران باستان در برخی موارد؛ فردی که مجرم شناخته شده یا مورد تهمت قرار گرفته بود برای اثبات بی گناهیش باید از آتش میگذشت. به این رسم وَر گفته میشد. فردوسی نیز در ماجرای گذر سیاوش از آتش به آن اشاره میکند.

ز هر در سخن چون بدینگونه گشت
بر آتش یکی را بباید گذشت
چنین است سوگند چرخ بلند
که بر بیگناهان نیاید گزند