آدم ها گاهی خاکستری اند

آدم ها گاهی خاکستری اند
نه بودنشان آرامت می کند و نه رفتنشان!

گاهی چنان با عشق می آیند
که هُرم نگاهشان
و عطر حرف هایشان
روحت را می نوازد

و گاهی چنان بی مِهرند
که تو می مانی
پنجره ای رو به پاییز،
بغضی تلخ،
و سکوت و سکوت و سکوت....

آدم ها را جدی نگیرید
خودتان باشید
بغض ها را ببلعید
از هستی لذت ببرید
و عشق ببخشید به جانِ روزهایتان

آدم ها را جدی نگیرید
آدم ها گاهی خاکستری اند