گزارش دیگر منابع
گزارش دیگر منابع
ویرانی یکم بقیع
نیروهای #وهابی به سرکردگی عبدالعزیز آل سعود در سال ۱۲۲۱ بعد از محاصرهٔ طولانی مدینه، ساکنان شهر را در تنگنا قرار دادند و مردم بی‌گناه بی‌شماری را قتل‌عام کردند. سپس خادمان آستان پیامبر را یک‌جا جمع کردند و برای آن که محل جمع‌آوری و نگهداری هدایا را نشان دهند، آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند. بعد از غارت کردن حرم نبوی، هنگام بازگشت به نجد که محل استقرار وهابیون بود، از بقیع گذشتند و عبدالعزیز دستور تخریب تمامی بارگاه‌ها را صادر کرد. گفتنی است آن‌ها در این حمله چهار صندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس و یاقوت گرانبها و حدود یکصد قبضه شمشیر با غلاف‌های مطلا به طلای خالص و تزیین شده به الماس و یاقوت و... به یغما بردند. در این زمان، خلافت عثمانی به والی خود محمدعلی پادشاه دستور داد که حجاز را از سلطهٔ وهابی‌ها رهایی دهد و کنترل حجاز را به دست گیرد. پس از جنگی خونین به سال ۱۲۲۷ وهابی‌ها شکست سختی خوردند و مردم به بازسازی اماکن متبرکه همت گماشتند.
ویرانی دوم #بقیع
هشتم شوال سال ۱۳۴۴ (روز یوم الهدم) پس از سلطهٔ دوبارهٔ ابن‌سعود، و تسلط بر شهر مدینه در ماه رمضان همان سال شیخ عبدالله، قاضی‌القضات خود را از مکه به مدینه اعزام داشتند تا موضوع تخریب مقابر موجود در مدینه را با علما و سران این شهر مطرح و موافقت آن‌ها را ولو به صورت ظاهری جلب کند و بدین منظور جلسه‌ای تشکیل گردید. شیخ عبدالله از حاضرین پرسید: «دربارهٔ تخریب این گنبد و بارگاه‌ها چه می‌گویید»؟ بسیاری از آن‌ها از ترس جان‌شان جواب ندادند، بعضی دیگر هم اظهار موافقت کردند. وهابی‌ها نیز مردم را با زور اسلحه جمع کرده و به سوی بقیع حرکت دادند و آنچه گنبد و ضریح در شهر مدینه و بیرون از شهر بود، ویران کردند. از جملهٔ آن‌ها گنبد و بارگاه ائمهٔ بقیع. گنبدهای متعلق به عبدالله و آمنه، والدین پیامبر اسلام، قبر ام‌البنین مادر ابوالفضل العباس، اسماعیل پسر جعفر صادق و حرم دختران و همسران پیامبر اسلام و فاطمه بنت اسد مادر علی و بیت الاحزان و حرم ابراهیم فرزند پیامبر اسلام و گنبد مالک ابن انس و عثمان نیز تخریب گردید. ضریح فولادی ائمه بقیع را که در اصفهان ساخته شده بود و بر قبور حسن بن علی، سجاد، محمد باقر و جعفر صادق قرار داشت از جای در آورده و بردند. وهابیون از ترس عواقب کار خود، از تخریب حرم نبوی خودداری کردند. این روز بعدها به نام یوم الهدم در حافظه تاریخ ثبت شد.
تخریب بقیع، با عکس‌العمل شدید مسلمانان و به ویژه شیعیان جهان مواجه شد. مسلمانان ایران، عراق، قفقاز، آذربایجان، ازبکستان، ترکمنستان، قزاقستان، تاتارستان، ترکیه، افغانستان، چین، مغولستان و هندوستان، در برابر این مسئله موضع‌گیری؛ کردند دولت و مجلس آن روز ایران نیز در این زمینه، موضع‌گیری رسمی کرد. هم‌چنین فقیهان و بزرگانی چون آیةاللّه‌العظمی سید ابوالحسن اصفهانی، آیةاللّه شیخ محمد خالصی و آیةاللّه شهید سید حسن مدرس، این اقدام را محکوم کردند.
ویرانی یکم بقیع
نیروهای #وهابی به سرکردگی عبدالعزیز آل سعود در سال ۱۲۲۱ بعد از محاصرهٔ طولانی مدینه، ساکنان شهر را در تنگنا قرار دادند و مردم بی‌گناه بی‌شماری را قتل‌عام کردند. سپس خادمان آستان پیامبر را یک‌جا جمع کردند و برای آن که محل جمع‌آوری و نگهداری هدایا را نشان دهند، آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند. بعد از غارت کردن حرم نبوی، هنگام بازگشت به نجد که محل استقرار وهابیون بود، از بقیع گذشتند و عبدالعزیز دستور تخریب تمامی بارگاه‌ها را صادر کرد. گفتنی است آن‌ها در این حمله چهار صندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس و یاقوت گرانبها و حدود یکصد قبضه شمشیر با غلاف‌های مطلا به طلای خالص و تزیین شده به الماس و یاقوت و... به یغما بردند. در این زمان، خلافت عثمانی به والی خود محمدعلی پادشاه دستور داد که حجاز را از سلطهٔ وهابی‌ها رهایی دهد و کنترل حجاز را به دست گیرد. پس از جنگی خونین به سال ۱۲۲۷ وهابی‌ها شکست سختی خوردند و مردم به بازسازی اماکن متبرکه همت گماشتند.
ویرانی دوم #بقیع
هشتم شوال سال ۱۳۴۴ (روز یوم الهدم) پس از سلطهٔ دوبارهٔ ابن‌سعود، و تسلط بر شهر مدینه در ماه رمضان همان سال شیخ عبدالله، قاضی‌القضات خود را از مکه به مدینه اعزام داشتند تا موضوع تخریب مقابر موجود در مدینه را با علما و سران این شهر مطرح و موافقت آن‌ها را ولو به صورت ظاهری جلب کند و بدین منظور جلسه‌ای تشکیل گردید. شیخ عبدالله از حاضرین پرسید: «دربارهٔ تخریب این گنبد و بارگاه‌ها چه می‌گویید»؟ بسیاری از آن‌ها از ترس جان‌شان جواب ندادند، بعضی دیگر هم اظهار موافقت کردند. وهابی‌ها نیز مردم را با زور اسلحه جمع کرده و به سوی بقیع حرکت دادند و آنچه گنبد و ضریح در شهر مدینه و بیرون از شهر بود، ویران کردند. از جملهٔ آن‌ها گنبد و بارگاه ائمهٔ بقیع. گنبدهای متعلق به عبدالله و آمنه، والدین پیامبر اسلام، قبر ام‌البنین مادر ابوالفضل العباس، اسماعیل پسر جعفر صادق و حرم دختران و همسران پیامبر اسلام و فاطمه بنت اسد مادر علی و بیت الاحزان و حرم ابراهیم فرزند پیامبر اسلام و گنبد مالک ابن انس و عثمان نیز تخریب گردید. ضریح فولادی ائمه بقیع را که در اصفهان ساخته شده بود و بر قبور حسن بن علی، سجاد، محمد باقر و جعفر صادق قرار داشت از جای در آورده و بردند. وهابیون از ترس عواقب کار خود، از تخریب حرم نبوی خودداری کردند. این روز بعدها به نام یوم الهدم در حافظه تاریخ ثبت شد.
تخریب بقیع، با عکس‌العمل شدید مسلمانان و به ویژه شیعیان جهان مواجه شد. مسلمانان ایران، عراق، قفقاز، آذربایجان، ازبکستان، ترکمنستان، قزاقستان، تاتارستان، ترکیه، افغانستان، چین، مغولستان و هندوستان، در برابر این مسئله موضع‌گیری؛ کردند دولت و مجلس آن روز ایران نیز در این زمینه، موضع‌گیری رسمی کرد. هم‌چنین فقیهان و بزرگانی چون آیةاللّه‌العظمی سید ابوالحسن اصفهانی، آیةاللّه شیخ محمد خالصی و آیةاللّه شهید سید حسن مدرس، این اقدام را محکوم کردند.
۳.۰k
۲۳ تیر ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.