.

.
ما سخاوتمند ترین مردم دنیا هستیم
آنچه می دهیم را فراموش می کنیم و به ارزش آنچه در دست داریم، کمتر آگاهیم.
سخاوتمندی و فراموشی آن خوب است...
اما اگر آنچه داده ایم، بخشی از هویت ما و آبرو ی ما باشد ، از دست دادنش یعنی بی هویتی و در پی آن نرفتن یعنی بی آبرویی.

امام موسی صدر در ۱۴ خرداد سال ۱۳۰۷ نعمتی بود که به جماعت
شیعه ، بلکه غیر شیعه، ارزانی شد و به دنیا آمد که ارزانش دانستیم و با گام های لرزان در پی اش رفتیم؛ حال آنکه ما به آزادی او محتاج تر بودیم تا او.

امروز ، روز تولد او بود. در نبود یک انسان ، به ویژه در رتبه ی او، ثانیه ها را هم باید با التهاب سپری کرد و برای رهایی اش ، نفس به شماره زد... و ما سخاوتمندانه سال ها را یک به یک چوب خط می زنیم و شمعی به شمع های ولادتش می افزائیم.

وای اگر از پس امروز بود فردایی...

[والله علی رجعه لقادر...]