بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
1- آیا عمل ننمودن یک شخص به گفته هایش، دلیل بر ضعف اوست، یا بطلان سخنش؟! مثلاً اگر کسی به علت بی احتیاطی بیمار شد و گفت: مراقب باشید بیمار نشوید و یا تبنل در نمازی گفت: سعی کنید که شما به نماز اول وقت عادت کنید، سخن‌شان خطاست و نباید پذیرفت؟!
فرض کنید که پدری در بزرگسالی و پس از گذران و مواجهه با آسیب‌های بی سوادی، به فرزندان یا نزدیدکانش بگوید: عزیزانم، تحصیل کنید، درس بخوانید تا بی‌سوادنمانید و مانندمن گرفتار نشوید!؛ آیا چون او خودش عمل ننموده و اکنون نیز دچار مشکل می باشد، سخنش نادرست است؟!
یا فرض کنید که کسی جوانی‌اش را به بطالت گذرانده باشد و اکنون نیز دچار عواقبش شده باشد و به سایر نوجوانان و جوانان بگوید: سعی کنید که این فرصت کوتاه و ارزشمند جوانی را به بطالت نگذرانید، تا مانند من گرفتار و پیشمان نشوید! آیا چون خودش عمل ننموده، سخنش باطل است و نباید به نصیحت او توجه و عمل نمود؟!
یا فرض کنید کسی که احتیاط ننموده و به چاهی افتاده،فریاد زند:مراقب باشید، اینجا چاه است، آیا نباید توجه نمود و به چاه سقوط کرد؟!
2 - آیا در احادیث و روایات، این همه دستور العمل، برای کسب علم و حکمت و فرا گیری علوم و پذیرش آرای درست؛ هر چند از افرادی خود عمل نکرده‌اند، نداریم؟!
پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند: مَن تَعَلَّمَ باباً مِنَ العِلمِ عَمِلَ بِهِ أو لَم یَعمَل کانَ أفضَلَ مِن أن یُصَلِّیَ ألفَ رَکعَةٍ تَطَوُّعاً - آن که بابى از دانش را فرا بگیرد ـ چه به آن عمل بکند یا نکند ـ از این که هزار رکعت نماز مستحبى بخواند، برتر است.(کنزالعمّال : ج ۱۰ ص ۱۴۶)
بنابراین، حتی خواندن همین پاسخ‌ها و کسب علم از هر منبعی، از هزار رکعت نماز مستحبی برتر است.
و همچنین فرمودند: خُذِ الحِکمَةَ ولا یَضُرُّکَ مِن أیِّ وِعاءٍ خَرَجَت - حکمت را برگیر. از هرجا که آمده باشد، زیانى به تو نمى‌رساند.(الفردوس : 2 - 168 - 2841)
امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام فرمودند:الحِكمَةُ ضَالَّةُ المُؤمِنِ ، فَخُذِ الحِكمَةَ ولَو مِن أهلِ النِّفاقِ - حكمت گمشده مؤمن است ، پس حكمت را بگیر، هرچند از اهل نفاق (غرر الحكم، 1829)
و همچنین فرمودند: خُذُوا الحِكمَةَ ولَو مِنَ المُشرِكينَ - حكمت را بگيريد؛ هر چند از مشركان - (تنبيه الخواطر :1 - 81)(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
1- آیا عمل ننمودن یک شخص به گفته هایش، دلیل بر ضعف اوست، یا بطلان سخنش؟! مثلاً اگر کسی به علت بی احتیاطی بیمار شد و گفت: مراقب باشید بیمار نشوید و یا تبنل در نمازی گفت: سعی کنید که شما به نماز اول وقت عادت کنید، سخن‌شان خطاست و نباید پذیرفت؟!
فرض کنید که پدری در بزرگسالی و پس از گذران و مواجهه با آسیب‌های بی سوادی، به فرزندان یا نزدیدکانش بگوید: عزیزانم، تحصیل کنید، درس بخوانید تا بی‌سوادنمانید و مانندمن گرفتار نشوید!؛ آیا چون او خودش عمل ننموده و اکنون نیز دچار مشکل می باشد، سخنش نادرست است؟!
یا فرض کنید که کسی جوانی‌اش را به بطالت گذرانده باشد و اکنون نیز دچار عواقبش شده باشد و به سایر نوجوانان و جوانان بگوید: سعی کنید که این فرصت کوتاه و ارزشمند جوانی را به بطالت نگذرانید، تا مانند من گرفتار و پیشمان نشوید! آیا چون خودش عمل ننموده، سخنش باطل است و نباید به نصیحت او توجه و عمل نمود؟!
یا فرض کنید کسی که احتیاط ننموده و به چاهی افتاده،فریاد زند:مراقب باشید، اینجا چاه است، آیا نباید توجه نمود و به چاه سقوط کرد؟!
2 - آیا در احادیث و روایات، این همه دستور العمل، برای کسب علم و حکمت و فرا گیری علوم و پذیرش آرای درست؛ هر چند از افرادی خود عمل نکرده‌اند، نداریم؟!
پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند: مَن تَعَلَّمَ باباً مِنَ العِلمِ عَمِلَ بِهِ أو لَم یَعمَل کانَ أفضَلَ مِن أن یُصَلِّیَ ألفَ رَکعَةٍ تَطَوُّعاً - آن که بابى از دانش را فرا بگیرد ـ چه به آن عمل بکند یا نکند ـ از این که هزار رکعت نماز مستحبى بخواند، برتر است.(کنزالعمّال : ج ۱۰ ص ۱۴۶)
بنابراین، حتی خواندن همین پاسخ‌ها و کسب علم از هر منبعی، از هزار رکعت نماز مستحبی برتر است.
و همچنین فرمودند: خُذِ الحِکمَةَ ولا یَضُرُّکَ مِن أیِّ وِعاءٍ خَرَجَت - حکمت را برگیر. از هرجا که آمده باشد، زیانى به تو نمى‌رساند.(الفردوس : 2 - 168 - 2841)
امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام فرمودند:الحِكمَةُ ضَالَّةُ المُؤمِنِ ، فَخُذِ الحِكمَةَ ولَو مِن أهلِ النِّفاقِ - حكمت گمشده مؤمن است ، پس حكمت را بگیر، هرچند از اهل نفاق (غرر الحكم، 1829)
و همچنین فرمودند: خُذُوا الحِكمَةَ ولَو مِنَ المُشرِكينَ - حكمت را بگيريد؛ هر چند از مشركان - (تنبيه الخواطر :1 - 81)(ادامه دارد...)
۴۰۳
۳۰ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.