عاشقانه

به دنیا بازمی‌گردم ولی در هيبتى ديگر
همان ديوانه‌‌‌ خواهم بود پشت صورتی ديگر
مرید باد خواهم شد؛ بدون‌مرز؛ بی‌مقصد
هدایت می‌کنم هر آه را تا حسرتی دیگر
تبرك مى كنم خود را به آیین دماوندی
نمی‌گیرم به غير از ابرها هم‌صحبتی دیگر
کویری می‌شوم دور از خراش رودهای خشک
نمی‌افتد به ذهن سبز پوشم آفتی دیگر
در آغوش سپیدِ نقره‌ی سیالِ دریاها
شناور می‌شوم مستِ شکوهِ وسعتی دیگر
بشر مثل زمين، گیر است در دوّار ناچارى
به یک چرخش اسیرم می‌کند با عادتی دیگر
گریزی نیست؛ پیدا ‌می‌کند تقدیر بی‌تغییر
میان خنجرش با سینه‌ی من نسبتى ديگر
برای دار دنیا طرح دیگر می‌کشم؛ شاید
ببافم زیستن را با کلاف مهلتی دیگر
مرا یک‌عمر کافی نیست! روزی بازمی‌گردم
برای زندگی باید بیابم فرصتی دیگر..