«کی تموم میشه ؟»

«کی تموم میشه ؟»
«هیچ وقت !»
«تو از کجا فهمیدی منظورم چیه ؟»
«از کسی که این حس رو چشیده نپرس !
از کسی که این جمله رو همیشه با خودش تکرار می‌کنه نپرس !
از من نپرس !
من همه ی این مراحل رو رد کردم
همشون رو
تک به تکشون رو
هزاران پله وجود داشت
ولی من روی همون اولیه موندم
هر کاری کردم نشد
نتونستم
نتونستم اونا رو تا آخر رد کنم
این راهی که تو میری رو با تمام وجودم حسش کردم
درد داشت
خیلی زیاد
طاقت فرسا بود!»
«چرا از کسی کمک نگرفتی ؟»
«بذار یه حقیقتی رو بهت بگم
هیچ وقت
هیچ کس
به درد های تو اهمیت نمیده
هم‌دردی میکنن
باهات حرف میزنن
برای مدتی بهت توجه میکنن
ولی بنظرت از ته دلشونه؟
بنظرت ابدیه؟
نه !
معلومه که نه !»
«اما برای هر چیزی یه استثنا وجود داره
آدمایی که تو میگی خیلی زیادن
خیلی زیاد
ولی افرادی هم وجود دارن که از اعماق قلبشون این کار رو میکنن
توجه
محبت
همه و همه رو با تموم وجودشون انجام میدن
چون براشون مهمه
اون آدم براشون یه هدیس
هدیه ای از طرف خدا
که نصیب هر کسی نمیشه
ولی اگه داده شد
باید با تمام وجود مراقبش بود !»

«پس بیا این راه رو باهم بریم
من در تمام لحظات زندگی مراقبت خواهم بود
برای همیشه !»