لس یا فتره لس:
#لس یا فتره لس:
این ابزار عبارتست از چوبدستی برشته ای از جنس درخت ازگیل(به تالشی فتر) که با مهارت خاصی آن را ابتدا از روی آتش می سوزانند و پوستش را طوری از بین می برند که به بدنه آن ضربه ای وارد نشود. بعد از این کار چوبدستی را با روغن (کره) مالش داده و در نهایت حداقل به مدت 24 ساعت آن را زیر پهن گاو می گذارند تا کاملاً بدنه آن قرمز شود.
بدیهی است پس از انجام این کار سر و ته ان را کاملاً گرد کرده و بخاطر اینکه ترک بر ندارد یک عدد سکه به طرف دستگیره آن نصب کرده و سپس با یک تکه پارچه کهنه که ان را آغشته به مایع موم زنبور عسل می کنند دور دستگیره بسته و طرف دیگر آن را نیز با یک تکه حلب که معمولاً توسط آهنگران و تعمیرکاران لوازم خانگی انجام می گیرد با مهارت خاصی می بندند.
به این کار به زبان محلی «بَست» یا «بَست گِتِه» می گویند تا چوبدستی در برابر ضربات وارده و یا گرما و سرما دچار ضایعات ترک خوردگی نشود (به این چوبدستی «پِرَه جَندَه فترَه لس» نیز می گویند).
اگر اغراق نباشد باید به استحضار برساند که استحکام این چوبدستی کمتر از آهن آلات نمی باشد که به زبان تالشی به اینگونه چوبدستی ها که اولین ابزار دفاعی قوم تالش بوده و هست «لس» یا «فترَه لس» و یا «سِرَه فترَه لس» و یا «بَست گِتَه سِرَه فترَه لس» می گویند.
این چوبدستی همواره در دست هر چوپان و رهگذر و دوره گرد و سواره و پیاده در این خطه مشاهده می شود.
#گیلان
#رشت
این ابزار عبارتست از چوبدستی برشته ای از جنس درخت ازگیل(به تالشی فتر) که با مهارت خاصی آن را ابتدا از روی آتش می سوزانند و پوستش را طوری از بین می برند که به بدنه آن ضربه ای وارد نشود. بعد از این کار چوبدستی را با روغن (کره) مالش داده و در نهایت حداقل به مدت 24 ساعت آن را زیر پهن گاو می گذارند تا کاملاً بدنه آن قرمز شود.
بدیهی است پس از انجام این کار سر و ته ان را کاملاً گرد کرده و بخاطر اینکه ترک بر ندارد یک عدد سکه به طرف دستگیره آن نصب کرده و سپس با یک تکه پارچه کهنه که ان را آغشته به مایع موم زنبور عسل می کنند دور دستگیره بسته و طرف دیگر آن را نیز با یک تکه حلب که معمولاً توسط آهنگران و تعمیرکاران لوازم خانگی انجام می گیرد با مهارت خاصی می بندند.
به این کار به زبان محلی «بَست» یا «بَست گِتِه» می گویند تا چوبدستی در برابر ضربات وارده و یا گرما و سرما دچار ضایعات ترک خوردگی نشود (به این چوبدستی «پِرَه جَندَه فترَه لس» نیز می گویند).
اگر اغراق نباشد باید به استحضار برساند که استحکام این چوبدستی کمتر از آهن آلات نمی باشد که به زبان تالشی به اینگونه چوبدستی ها که اولین ابزار دفاعی قوم تالش بوده و هست «لس» یا «فترَه لس» و یا «سِرَه فترَه لس» و یا «بَست گِتَه سِرَه فترَه لس» می گویند.
این چوبدستی همواره در دست هر چوپان و رهگذر و دوره گرد و سواره و پیاده در این خطه مشاهده می شود.
#گیلان
#رشت
۶.۱k
۰۱ تیر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.