تاریخ کوتاه ایران و جهان-247 (ویرایش 5)

تاریخ کوتاه ایران و جهان-247 (ویرایش 5)
________________________________________________
کوشش لیبی و یونان ، برای بازگرداندن «برده دارسالاری» به مصر ، در سال 460 پ.{پیشازادروز}(قبل میلاد)
______________________________________
همانگونه که پیش از این گفته ام ، داریوش بزرگ ، در راستای خواست «کورش بزرگ» ، در سال 525 پ.{پیشازادروز}(قبل میلاد) ، به مصر لشگرکشی کرد ، و فرآوریشیوهء (شیوهء تولید) «برده دارسالاری» را از آنجا برچید ، و بجای آن ، فرآوریشیوهء «خویشفرمائیگرائی» را در مصر برپا نمود {1}.

ولی در سال 460 پ.{پیشازادروز}(قبل میلاد) ، یکی از برده داران بزرگ لیبی ، بنام «پسامتیک چهارم» {2} ، که از برپاشدن «خویشفرمائیگرائی» {3} در مصر ، و پخش شدن دارائی های برده داران مصر ، میان برده ها و خویشفرما شدن برده ها ، ناخرسند بود ؛ و نگران پاگذاری (ورود) «خویشفرمائیگرائی» به لیبی بود ، پسرش «اینارس دوم» {4} را گمارد (مامور کرد) تا به مصر برود و ایرانیان را شکست بدهد و «برده دارسالاری» را دوباره در آنجا برپا کند . یادآوری می شود که در آن هنگام ، «لیبی» همسایهء «شاهنشاهی ایران هخامنشی» بشمار می رفت (1).

«اینارس دوم» ، در پی این فرمان پدرش ، پنهانی به استان مصر از «شاهنشاهی ایران هخامنشی» رفت و با مزدورانی که بکار گمارد (استخدام کرد) ، شورش هائی را در مصر برپا کرد . در همینگاه ، «پسامتیک چهارم» که پیروزی بر ایرانیان را دشوار یافت ، از آتنی ها درخواست یاری کرد ، و آنها ، به این درخواست او ، پاسخ آری دادند و با ناوگان خود به مصر تاختند و سپاه ایران را شکست دادند و برای شش سال بر بخش هائی از مصر چیره شدند ، و «برده دارسالاری» را دوباره در آنجا برپا کردند ؛ ولی سرانجام ، در سال 454 پ. ، «مکابیز» {5} فرمانده سپاه «ایران هخامنشی» ، آتنی ها و لیبیائی ها را سرکوب کرد ، و سپهبدان آتنی و «اینارس دوم» را دستگیر و به شوش فرستاد (1).

پژوهشپایه (منبع تحقیق):
(1)
https://en.wikipedia.org/wiki/Artaxerxes_I_of_Persia


گسترده گوئی (توضیح) بیشتر:


{1}
http://wisgoon.com/pin/25859913/


{2}
https://en.wikipedia.org/wiki/Psammetichus_IV


{3}
دربارهء «خویشفرمائیگرائی»:

در پیرامون (در حدود) سال 11000 پ.{پیشازادروز}(قبل میلاد) ، همگاه (همزمان) با پدید آمدن فرآوریشیوه (شیوهء تولید) «برده دارسالاری» در جائیکه امروزه مرز مصر و سودان است ؛ در جائیکه امروزه پدفراز (جنوب) شهر کرمانشاه است و"تپه آسیاب" نام دارد ، برای نخستین بار در جهان ، انسان به "فن شناسی" (فناوری) «نوسنگی» دست یافتند . همهء باستانشناسان ، آغاز "فن شناسی" «نوسنگی» را " تنددگرش نوسنگی" (انقلاب نوسنگی) نامیده اند ، چون با آغاز این "فن شناسی" ، شمار زیادی از نوآوری های زیرساختی (زیربنائی) و روساختی (روبنائی) نیز ، پدید آمدند . این نوآوری ها برابرند با:

1- آغاز کشاورزی
2- آغاز رامسازی جانورانی مانند بز ، گوسفند ، و گاو
3- دستیابی به "فن شناسی" ساخت خانه های سنگی و آغاز یکجانشینی ، و پدید آمدن نخستین روستاهای جهان
4- آغاز پدید آمدن «دارایش خودین» (ماکیت خصوصی) «افزارهای فرآوری» (وسایل تولید) و بواژگانی دیگر آغاز «دارایش خودین سرمایه» (مالکیت خصوصی سرمایه)
5- آغاز فرآوریشیوهء (شیوهءتولید) «خویشفرمائیگرائی»
6- آغاز ساخته شدن ابزارهائی برای "شناسه مند کردن (ثبت کردن) دارائی ها" و "شمارش"
7- آغاز بافته شدن پارچه
8- ساخته شدن شخم ابزار
9- افزایش شتابان سرشمارهء (جمعیت) مردم


«خویشفرمائیگرائی» ، که یکی از نوآوری های «تنددگرش نوسنگی» (انقلاب نوسنگی) است ، فرآوریشیوه ای (شیوه تولیدی ای) است که در آن ، همهء مردم (بجز کودکان و نوجوانان) ، دارای سرمایه هستند ، و هرکس برای خودش «ارزش آفرینی» می کند ؛ و بهره کشی انسان از انسان را نمی توان در این فرآوریشیوه یافت . بواژگانی دیگر ، در این فرآوریشیوه ، «مزدبگیر» (کارگر یا کارمند) ، «برده» ، و یا «رعیت» را نمی توان یافت . خویشفرماها ، به دو شیوه میتوانند «کنش سودآورشی» (فعالیت اقتصادی) خود را انجام بدهند:

الف - به تنهائی
مانند کسی که یک فروشگاه بیست متری برپا می کند و خودش بتنهائی در فروشگاهش ، به فروش کالاهایش می پردازد.


ب - با همیاری خویشفرمایان دیگر
چند خویشفرما می توانند سرمایه های خودشان را روی هم بگذارند ، و با همیاری هم ، یک کارگاه یا کارخانه را برپا (تاسیس) کنند ، و در آن سرگرم کار شوند.

یک خواربارفروش که سرمایهء خود را برای خرید «فروشگاه و کالاهای فروشگاهش» هزینه می کند ، و خود به تنهائی به فروش کالاهایش می پردازد ، یک خویشفرماست . اگر بجای یک نفر ، دو یا چند نفر با هم ، چنین فروشگ