ﺩﯾﺪﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻧﺪﯼ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﯾﺎﺭﺗﺮﯾﻦ
ﺩﯾﺪﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻧﺪﯼ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﯾﺎﺭﺗﺮﯾﻦ
ﺳﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﯽ ﺍﺯ ﻋﺸﻘﺶ ﺳﺮﺷﺎﺭﺗﺮﯾﻦ
ﺁﻧﮑﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﻨﻢ ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﺗﺮﯾﻦ
ﭼﻪ ﺩﻵﺯﺍﺭﺗﺮﯾﻦ ﺷﺪ ﭼﻪ ﺩﻵﺯﺍﺭﺗﺮﯾﻦ
ﻧﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺮﺩﯼ ﻭ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﺍﺯ ﺣﺪ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ
ﻧﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﺭ ﻏﻤﺖ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﺪ
ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻮﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﺮ ﺟﻨﮓ
ﺩﻝ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ
ﻧﺎﻟﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻣﮑﻦ
ﺁﺗﺸﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﯾﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﺳﺮﺩ ﻣﮑﻦ
ﺑﺎ ﻏﻤﺶ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﺎﻥ
ﺳﺮﺥ ﺭﻭ ﺑﺎ ﺵ ﺍﺯﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﺑﻤﺎﻥ
ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺭﻧﮓ
ﺩﻝ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ
ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﻣﺸﯿﺮﯼ
ﺳﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﯽ ﺍﺯ ﻋﺸﻘﺶ ﺳﺮﺷﺎﺭﺗﺮﯾﻦ
ﺁﻧﮑﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﻨﻢ ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﺗﺮﯾﻦ
ﭼﻪ ﺩﻵﺯﺍﺭﺗﺮﯾﻦ ﺷﺪ ﭼﻪ ﺩﻵﺯﺍﺭﺗﺮﯾﻦ
ﻧﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺮﺩﯼ ﻭ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﺍﺯ ﺣﺪ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ
ﻧﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﺭ ﻏﻤﺖ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﺪ
ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻮﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﺮ ﺟﻨﮓ
ﺩﻝ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ
ﻧﺎﻟﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻣﮑﻦ
ﺁﺗﺸﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﯾﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﺳﺮﺩ ﻣﮑﻦ
ﺑﺎ ﻏﻤﺶ ﺑﺎﺯ ﺑﻤﺎﻥ
ﺳﺮﺥ ﺭﻭ ﺑﺎ ﺵ ﺍﺯﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﺑﻤﺎﻥ
ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺭﻧﮓ
ﺩﻝ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ
ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﻣﺸﯿﺮﯼ
۲.۴k
۰۶ اسفند ۱۳۹۲
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.