امان از شبهه افکنان

امان از شبهه افکنان...

چگونگی فتح طبرستان:

در رابطه با شرکت داشتن امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) در فتوحات و کشتار ایرانیان توجه به این نکات راه‏گشاست:
اولاً: بیشتر منابع دست اول تاریخی، فتح طبرستان را از راه صلح و بدون جنگ و خون‌ریزی نوشته‌اند.
ثانیاً: برخی از مورخان، نامی از امام حسن (ع) و امام حسین (ع) در این فتح نبرده‌اند. برخی هم با ذکر عبارت «گویند که حسن و حسین در این جنگ شرکت داشته‌اند» به نوعی شک خویش را در این رابطه بیان کرده‌اند.
 طبری می‌نویسد: «سعید به سال سی‌ام، آهنگ غزا کرد و سوی گرگان و طبرستان رفت. "عبدالله بن عباس" و "عبدالله بن عمرو بن زبیر" و "عبدالله بن عمرو بن عاص" با وی بودند... 
"کلیب بن خلف" گوید: سعید بن عاص با مردم گرگان صلح کرد... .
ادریس بن حنظله می‌گوید: سعید بن عاص با مردم گرگان صلح کرد و چنان بود که گاهی یکصد هزار وصول می‌کردند و می‌گفتند صلح ما بر همین است و گاهی دویست هزار وصول می‌کردند و گاهی سیصد هزار و گاهی این را می‌دادند و گاهی نمی‌دادند».[۱]
بلاذری نیز در فتوح البلدان می‌نویسد: «"عثمان بن عفان"، "سعید بن عاص" را در سال بیست و نه بر کوفه ولایت داد و مرزبان طوس به او و به "عبدالله بن عامر بن کریز بن ربیعة بن حبیب بن عبد شمس" والی بصره نامه نوشت و ایشان را به خراسان دعوت کرد که هر یک غالب و پیروز شود، خراسان را به تصرف او دهد. "ابن عامر" به قصد آن دیار رهسپار شد و سعید نیز رفت ولی "ابن عامر" بر او پیشی گرفت و سعید به غزای طبرستان رفت. گویند که حسن و حسین دو پسر علی بن ابی‌طالب علیهم السلام، در این جنگ با وی همراه بودند. به قولی سعید بی آنکه از کسی فرمانی دریافت کند، از کوفه به قصد جنگ طبرستان رفت و الله اعلم. سعید طمیسه و نامنه را که قریه‌ای است بگشود و با پادشاه جرجان به دویست هزار و به قولی سیصد هزار بغلیه وافیه صلح کرد».[۲]
ابن قتیبه از مورخان صدر اسلام (۲۷۶ هجری) می‌نویسد: «طبرستان توسط سعید بن عاص در زمان عثمان به صلح فتح شد».[۳]
مقدسی می‌نویسد: «به روزگار عثمان، "جریر بن عبدالله به جلی" ارمینیه را فتح کرد و سعید بن عاص به جنگ طبرستان رفت و حسن و حسین دو فرزند علی علیهم السلام با او بودند. آنجا را به صلح گشود».[۴]
"ابن فقیه همدانی" نیز در البلدان می‌نویسد: «عثمان بن عفان، سعید بن عاص بن امیه را، در سال (۲۹ هجری) والی کوفه کرد. مرزبان طوس، به او و عبدالله بن عامر بن کریز -والی بصره- نامه کرد و آنان را به خراسان خواند، بدین پیمان که هر یک پیروز شدند، او را بر خراسان فرمانروایی دهند. ابن عامر زودتر به سوی خراسان رفت. سعید از کوفه در آمد و به جهاد با طبرستان پرداخت. در این جنگ حسن و حسین دو فرزند علی، علیه السلام، با سعید بودند. سعید شهرهای طبرستان، طمیش و نامیه را گشود، و با شاه گرگان بر پرداخت دویست هزار درهم بغلیه وافیه صلح کرد. او آن درهم‌ها را به جنگندگان مسلمان می‌پرداخت».[۵]
بنابراین بزرگ‌ترین مورخان جهان اسلام و بزرگ‌ترین کسانی که در باب فتوحات سخن گفته‌اند، فتح طبرستان را به صلح نوشته‌اند.

نظری زیبا از دکتر امیر حسین بهداد از تبریز :

السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین (ع)
با سلام و التماس دعا، بنظر بنده هیچ کسی نمیتواند در مورد چیزی که از آن آگاهی کامل ندارد نظر قطعی بدهد. مخصوصا مساله ای که با مقدسات آمیخته باشد. لکن چیزی که بصورت عقلی و استدلال منطقی میتوانم بگویم اینست که با توجه اینکه:
۱- قدمت هزار و سیصد ساله اصل نقاشی که در موزه لوور پاریس قرار دارد، توسط کارشناسان ذیربط تایید شده است.
۲- باتوجه به نبود وسایل پیشرفته عکاسی، نقاشان آن زمان در کار خود چیره دست بودند و آثار نقاشی بجا مانده از آن دورانها با واقعیت تطابق بسیار زیادی داشت.
۳- با دقت در عکس کاملا صورت فردی که روح از بدن خارج شده ، ثانیا خون زیادی از آن رفته و حتی چشمها به گودی رفته، مشهود است. و این امر با توجه به واقعیت های تلخ تاریخی روایت شده تطابق دارد.
۴- در نظرها خواندم که گفته شده که چهره امام حسین ع در این عکس با آنچه که تصورات ذهنی مان بوده تطابق ندارد ولی باید به این نکته توجه کرد که این نقاشی عکس سر بریده حضرت میباشد که چند روز بالای نیزه بوده است. اگر همیت تصویر را را در ذهن خود طوری تصور کنیم که روح از بدن خارج نشده و خون از آن نرفته است متوجه خواهیم شد که حضرت چقدر زیبا بوده اند.
نکته مهمتر اینکه در قرآن در مورد حضرت پیامبر اکرم ص آمده است که ( من هم بشری مثل شما هستم و نباید چنین تصور نمود که انبیا یا ائمه اطهار ع چهره ای متفاوت از افراد عادی داشته اند. مثلا شبیه فرشته ها یا افراد فوق بشری از نظر چهره و صورت بوده اند بلکه چیزی که آنها را