همه باید به خدا برسند
همه باید به خدا برسند
***
آیات بسیاری از قرآن کریم خبر از این حقیقت می دهند که خدای متعال انسان را موجودی آفرید که باید به خدا برسد ، یعنی #مقصد_نهایی #سیر_انسان خداست ، فرمود:
یا أَیُّهَا اَلْإِنْسانُ إِنَّکَ کادِحٌ إِلی رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاقِیهِ[1]
ای انسان! تو با تلاش و رنج بسوی پروردگارت می‌روی و او را ملاقات خواهی کرد!
رسیدن به لقاء الله که جلوه ای از سر رحمت و لطف الهی است مقصد تمامی انسان ها شمرده شده است ، خدای متعال هم در عالم تکوین و هم در عالم تشریع تمام انسانها را در این مسیر سیر می دهد . اما آگاهان را رحمت و غافلان را با غضب !
مومنین سختی هایی که در دنیا متحمل می شوند آنان را برای لقاء الله آماده می کند که نسبت به درجه ایشان سختی های عالم قبر و قیامت از آنها برداشته می شود تا جایی که مومنین درجه بالا بدون توقف در عالم برزخ و قیامت بدون معطلی یک راست وارد مقعد صدق عند ملیک مقتدر می شوند ، یعنی نه در بهشت و نه در جهنم و نه در برزخ هیچ اثری از ایشان نیست ،
عارف ربانی، ملا عبدالصمد همدانی در بحرالمعارف از کتاب فردوس العارفین نقل کرده است که:
«العَارِفُ إِذَا خَرَجَ مِنَ الدُّنیَا لَم یَجِدهُ السَّائِقُ وَ الشَّهِیدُ فِی القِیَامَةِ وَ لَا رِضوَانُ الجَنَّةِ فِی الجَنَّةِ وَ لَا مَالِکُ النَّارِ فَی النَّارِ، قِیلَ: وَ أَینَ یَقعُدُ العَارِفُ؟ قَالَ عَلیهِ السَّلَامُ: فِی مَقعَدِ صِدقٍ عِندَ مَلیِکٍ مُقتَدِرٍ.»[2] در کتاب فردوس العارفین وارد است که امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: چون عارف از دنیا برود پیشبرنده و گواه (که با هر کسی هستند) او را در قیامت نمی یابند، و دربان بهشت در بهشت و دربان دوزخ در دوزخ او را پیدا نمی کنند.عرض شد: پس عارف در کجا می نشیند؟ فرمود: در جایگاه صدق نزد پادشاهی مقتدر (که خداوند است).
و برخی مومین نیز مقداری در برزخ و مبرخی مقداری در بهشت معطل می شوند تا به آنجا برسند .
اما افرادی که این چنین نیستند نیز باید به آن مقام برسند که آتش جهیم ایشان را آماده می کند . به همین دلیل غضب الهی نیز جلوه ای از رحمت لایتناهی اوست که با آن انسانها را به سوی ملاقات خود سیر می دهد .نه این که عذاب های الهی صرفا تنبیهی بی فایده و دردآور باشند .
مواد فاسد اعتقاد و رفتار های ناشایست آدمی که منتهی به تولید ملکات پلید و تاریک اخلاقی شده اند موجب می شوند انسان در مسیر سیر به سوی لقاء الله در راه بماند و هیچ گاه نتواند قدمی به سوی سعادت بردارد.
بنابر این بر همه طالبان سعادت لازم است که با توجه به معیار هایی که از سوی انبیاء الهی بیان شده است به خوبی و با دقت بیماری های اخلاقی خود که ریشه در اعمال و اعتقادهای آنان دارد را شناسایی و به تناسب آنها به نسخه های درمان عمل کرده تا عالم وجودشان احیاء و درمان شود و مستعد دریافت عنایات بی کران الهی در دنیا و آخرت شده و به لقاء الله برسند .
───────────────────
[1] (سوره انشقاق، آیه 6)
[2] بحر المعارف(عبد الصمد همدانی)، ج1، ص: 27،به نقل از فردوس العارفین)
***
آیات بسیاری از قرآن کریم خبر از این حقیقت می دهند که خدای متعال انسان را موجودی آفرید که باید به خدا برسد ، یعنی #مقصد_نهایی #سیر_انسان خداست ، فرمود:
یا أَیُّهَا اَلْإِنْسانُ إِنَّکَ کادِحٌ إِلی رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاقِیهِ[1]
ای انسان! تو با تلاش و رنج بسوی پروردگارت می‌روی و او را ملاقات خواهی کرد!
رسیدن به لقاء الله که جلوه ای از سر رحمت و لطف الهی است مقصد تمامی انسان ها شمرده شده است ، خدای متعال هم در عالم تکوین و هم در عالم تشریع تمام انسانها را در این مسیر سیر می دهد . اما آگاهان را رحمت و غافلان را با غضب !
مومنین سختی هایی که در دنیا متحمل می شوند آنان را برای لقاء الله آماده می کند که نسبت به درجه ایشان سختی های عالم قبر و قیامت از آنها برداشته می شود تا جایی که مومنین درجه بالا بدون توقف در عالم برزخ و قیامت بدون معطلی یک راست وارد مقعد صدق عند ملیک مقتدر می شوند ، یعنی نه در بهشت و نه در جهنم و نه در برزخ هیچ اثری از ایشان نیست ،
عارف ربانی، ملا عبدالصمد همدانی در بحرالمعارف از کتاب فردوس العارفین نقل کرده است که:
«العَارِفُ إِذَا خَرَجَ مِنَ الدُّنیَا لَم یَجِدهُ السَّائِقُ وَ الشَّهِیدُ فِی القِیَامَةِ وَ لَا رِضوَانُ الجَنَّةِ فِی الجَنَّةِ وَ لَا مَالِکُ النَّارِ فَی النَّارِ، قِیلَ: وَ أَینَ یَقعُدُ العَارِفُ؟ قَالَ عَلیهِ السَّلَامُ: فِی مَقعَدِ صِدقٍ عِندَ مَلیِکٍ مُقتَدِرٍ.»[2] در کتاب فردوس العارفین وارد است که امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: چون عارف از دنیا برود پیشبرنده و گواه (که با هر کسی هستند) او را در قیامت نمی یابند، و دربان بهشت در بهشت و دربان دوزخ در دوزخ او را پیدا نمی کنند.عرض شد: پس عارف در کجا می نشیند؟ فرمود: در جایگاه صدق نزد پادشاهی مقتدر (که خداوند است).
و برخی مومین نیز مقداری در برزخ و مبرخی مقداری در بهشت معطل می شوند تا به آنجا برسند .
اما افرادی که این چنین نیستند نیز باید به آن مقام برسند که آتش جهیم ایشان را آماده می کند . به همین دلیل غضب الهی نیز جلوه ای از رحمت لایتناهی اوست که با آن انسانها را به سوی ملاقات خود سیر می دهد .نه این که عذاب های الهی صرفا تنبیهی بی فایده و دردآور باشند .
مواد فاسد اعتقاد و رفتار های ناشایست آدمی که منتهی به تولید ملکات پلید و تاریک اخلاقی شده اند موجب می شوند انسان در مسیر سیر به سوی لقاء الله در راه بماند و هیچ گاه نتواند قدمی به سوی سعادت بردارد.
بنابر این بر همه طالبان سعادت لازم است که با توجه به معیار هایی که از سوی انبیاء الهی بیان شده است به خوبی و با دقت بیماری های اخلاقی خود که ریشه در اعمال و اعتقادهای آنان دارد را شناسایی و به تناسب آنها به نسخه های درمان عمل کرده تا عالم وجودشان احیاء و درمان شود و مستعد دریافت عنایات بی کران الهی در دنیا و آخرت شده و به لقاء الله برسند .
───────────────────
[1] (سوره انشقاق، آیه 6)
[2] بحر المعارف(عبد الصمد همدانی)، ج1، ص: 27،به نقل از فردوس العارفین)
۲.۵k
۰۶ مرداد ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.