تاریخ کوتاه ایران و جهان-34
تاریخ کوتاه ایران و جهان-34
___________________________________________________
کم و بیش (تقریبا) ، همهء شهرهای بسیار کهن « باختر بلنددشت (فلات) ایران» و «فراز (شمال) دشت خوزستان» ، که در سال های 5500 تا 4400 پ. {پیشازادروز}(قبل میلاد) ساخته شده بوده اند ، تا پایان فرمانروائی ساسانیان ، سرپا و زنده بوده اند ؛ ولی از سال 633 تا 651 زادروزی (میلادی) ، بسیاری از این شهرها ، بدست عرب های تاخته به «شاهنشاهی ایران ساسانی» ، ویران شدند ؛ و از آنها جز تپه هائی از خاک بجا نماند . دو نمونه از این تپه های خاکی ، تپهء «سیلک» و تپهء «چغابنوت» هستند . بخش بالائی نگارهء (تصویر) این فرسته (پست) ، «تپهء سیلک» ، و بخش پائینی تپهء «چغابنوت» را نشان میدهد.
این تپه های خاکی ، برونانه (درواقع) همان بجامانده های زیگورات های این شهر ها میباشند {1} . در شهرهای کهن ، و در پیرامون این زیگورات ها ، ساختمان های راهبری (اداری و حکومتی) و کارگاه ها و فروشگاه ها جای داشتند ، و در لایهء بسیار پهناور (وسیع) سپسین (بعدی) ، خانه های مردم جای داشتند ؛ و چون ساختمان های شهر ، بویژه خانه ها و کارگاه ها ، یک اشکوبه (یک طبقه) بوده اند ؛ پایابراین (بنابراین) پس از چندی ، ویرانهء همهء شهر بجز زیگورات ، با زمین پیرامون شهر ، کم وبیش (تقریبا) همتراز می شد ، و به چشم نمی آمد و تنها ویرانهء زیگورات شهر به چشم میخورد.
باستانشناسان اروپائی و آمریکائی ، تاکنون توانسته اند که جای هفت شهر نخست جهان ، با نام های «چغامیش» ، «چغابنوت» ، «سیلک» ، «تپه حسنلو» ، «چشمه علی» ، «پردیس باستانی» ، و «شوش» را بیابند (کشف کنند) ، و در تپه های بجامانده از این شهرهای بسیار کهن ، کاوش کنند ؛ و پااستوار (ثابت) سازند که «باختر بلنددشت (فلات) ایران» و «فراز (شمال) دشت خوزستان» ، برای نخستین بار در جهان ، شهرنشینی (تمدن) و «فناوری مس سنگی» را آغاز کرده اند . یادآوری می کنم که نخستین شهر «سومر» ، در سال 3700 پ. برپا شده بوده است.
به شایدگی (به احتمال) فراوان ، «شهرهای بسیار کهن» دیگری نیز ، در گسترهء «بلنددشت (فلات) ایران» و «دشت خوزستان» هستند ، که هنوز یافت (کشف) نشده اند.
گسترده گوئی های (توضیحات) بیشتر:
{1}
زیگورات ، بنائی هرم ریخت و پلکانی است ، که ستاره شناسان شهر ، شب ها به بالای بام پایانی آن میرفتند و جابجائی های پیکرهای (اجرام) آسمانی را بررسی میکردند ، چون برای کشاورزی کردن ، داشتن «تقویم» بایدی (ضروری) بود و برای داشتن «تقویم» ، داشتن کمینه ای (حداقلی) از دانش ستاره شناسی ، بایدی (ضروری) بود . رفتن به بالای زیگورات هم ، به این چرائی (دلیل) بود ، که ساختمان دیگری ، جلوی دید ستاره شناس به همهء «گردآسمان» (منطقه البروج) را نگیرد.
___________________________________________________
کم و بیش (تقریبا) ، همهء شهرهای بسیار کهن « باختر بلنددشت (فلات) ایران» و «فراز (شمال) دشت خوزستان» ، که در سال های 5500 تا 4400 پ. {پیشازادروز}(قبل میلاد) ساخته شده بوده اند ، تا پایان فرمانروائی ساسانیان ، سرپا و زنده بوده اند ؛ ولی از سال 633 تا 651 زادروزی (میلادی) ، بسیاری از این شهرها ، بدست عرب های تاخته به «شاهنشاهی ایران ساسانی» ، ویران شدند ؛ و از آنها جز تپه هائی از خاک بجا نماند . دو نمونه از این تپه های خاکی ، تپهء «سیلک» و تپهء «چغابنوت» هستند . بخش بالائی نگارهء (تصویر) این فرسته (پست) ، «تپهء سیلک» ، و بخش پائینی تپهء «چغابنوت» را نشان میدهد.
این تپه های خاکی ، برونانه (درواقع) همان بجامانده های زیگورات های این شهر ها میباشند {1} . در شهرهای کهن ، و در پیرامون این زیگورات ها ، ساختمان های راهبری (اداری و حکومتی) و کارگاه ها و فروشگاه ها جای داشتند ، و در لایهء بسیار پهناور (وسیع) سپسین (بعدی) ، خانه های مردم جای داشتند ؛ و چون ساختمان های شهر ، بویژه خانه ها و کارگاه ها ، یک اشکوبه (یک طبقه) بوده اند ؛ پایابراین (بنابراین) پس از چندی ، ویرانهء همهء شهر بجز زیگورات ، با زمین پیرامون شهر ، کم وبیش (تقریبا) همتراز می شد ، و به چشم نمی آمد و تنها ویرانهء زیگورات شهر به چشم میخورد.
باستانشناسان اروپائی و آمریکائی ، تاکنون توانسته اند که جای هفت شهر نخست جهان ، با نام های «چغامیش» ، «چغابنوت» ، «سیلک» ، «تپه حسنلو» ، «چشمه علی» ، «پردیس باستانی» ، و «شوش» را بیابند (کشف کنند) ، و در تپه های بجامانده از این شهرهای بسیار کهن ، کاوش کنند ؛ و پااستوار (ثابت) سازند که «باختر بلنددشت (فلات) ایران» و «فراز (شمال) دشت خوزستان» ، برای نخستین بار در جهان ، شهرنشینی (تمدن) و «فناوری مس سنگی» را آغاز کرده اند . یادآوری می کنم که نخستین شهر «سومر» ، در سال 3700 پ. برپا شده بوده است.
به شایدگی (به احتمال) فراوان ، «شهرهای بسیار کهن» دیگری نیز ، در گسترهء «بلنددشت (فلات) ایران» و «دشت خوزستان» هستند ، که هنوز یافت (کشف) نشده اند.
گسترده گوئی های (توضیحات) بیشتر:
{1}
زیگورات ، بنائی هرم ریخت و پلکانی است ، که ستاره شناسان شهر ، شب ها به بالای بام پایانی آن میرفتند و جابجائی های پیکرهای (اجرام) آسمانی را بررسی میکردند ، چون برای کشاورزی کردن ، داشتن «تقویم» بایدی (ضروری) بود و برای داشتن «تقویم» ، داشتن کمینه ای (حداقلی) از دانش ستاره شناسی ، بایدی (ضروری) بود . رفتن به بالای زیگورات هم ، به این چرائی (دلیل) بود ، که ساختمان دیگری ، جلوی دید ستاره شناس به همهء «گردآسمان» (منطقه البروج) را نگیرد.
۳.۶k
۰۶ دی ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.