پویش جاودان سرشت ::::::

پویش جاودان سرشت ::::::
ویرایش دنبالهء دوازدهم پیشینهء ایران-9 (تاریخ ایران-1) ::::::
من در یکی از پست های پیشین خود بنام "دنبالهء دوازدهم پیشینهء ایران-9 (تاریخ ایران-1) : دین سومریان" ، نوشته ام که سومریان {1} به مینوی (معنی) نماد (سمبل) مزداپرستی باور داشته اند و "خدای یگانه" ، که همان "نایکجامانش همیشگی سرشت" (حرکت ازلی و ابدی طبیعت) بوده است را می پرستیده اند ؛ ولی اکنون بیاد آوردم که بجای جنگواژهء "نایکجامانش همیشگی سرشت" می توان جنگواژهء (عبارت) بهتر " پویش جاودان سرشت " را بکار برد .

زیرنویس ها :
{1}
سومریان ، ایرانی نژادهائی بودند که پس از دست یافتن به فرهنگ نوسنگی درپیرامون سال 9000 پ.م. در "گنج دره" و "تپه آسیاب" (هر دو در نزدیکی های شهر امروزی کرمانشاه)، و بواژگانی دیگر دست یافتن به فناوری های "کشاورزی" "دامپروری" و "خانه سازی" ، و رهائی یافتن از وابستگی به زندگی در کوهستان و غارهای آن ، و همچنین رهائی یافتن از شکار کردن جانوران کوهستان ؛ از پیرامون سال 8000 پ.م. برای بهره برداری از آمادگی (استعداد) بالای میاندورود "دجله-فرات" در کشاورزی ، از میانهء زاگرس به این سرزمین نوبومروی (مهاجرت) کردند . آنها سپس در آنجا برای نخستین بار در جهان ، در پیرامون سال 5400 پ.م. به فرهنگ مس -سنگی ، و در پیرامون سال 3800 پ.م. به فرهنگ برنز دست یافتند ؛ و از سال 4000 پ.م. خود را در "دشت ایران" ، "کوهستان زاگرس" ، میاندورود "کرخه کارون" ، "گیلان و مازندران" ، میاندورود "کورا-ارس" ، و سرزمین "پونت – خزر" گسترش دادند ؛ و پادشاهی های کوچک وبزرگ فراوانی را پدید آوردند.