بی شما اِی لاله رویانِ دمشق - شهر ما دیگر ندارد بویِ عشق

بی شما اِی لاله رویانِ دمشق - شهر ما دیگر ندارد بویِ عشق

بازگردید اِی هزاران پاره‌ها - در دمشقِ عاشقی آواره‌ها

ما زِ دل یاد شهیدان برده‌ایم – بس که از مُردارِ دنیا خورده‌ایم

بی شما، ما ای شهیدان مرده‌ایم - بی‌شکوهِ عشقتان افسرده‌ایم

شیعه مردان، ای کفن‌پوشانِ عشق- کربلا را کرده برپا در دمشق

ای به شیرینِ بلا فرهادها - ای کفن‌پوشیده تن، دامادها

یادتان شد جاودان در ثبتِ عشق – لاله‌هایِ پرپرِ دشتِ دمشق

شاهدِ بزمِ عروسی‌تان لَحَد -داغِتان بر سینۀِ ما تا اَبَد

رهسپارانِ دیارِ کربلا - نوشِتان باشد مِیِ وصلِ ولا

هر که در سر عشقِ زهرا باشدش - بر سر نیزه سر او بایدش

غرقه در خون تا نخواند کَس نماز -کربلا را او نداند رمز و راز

کربلا یعنی شکوه و فَرّ عشق - کربلا یعنی شهادت در دمشق

هان بخیز اِی تک‌سوارِ دشتِ عشق – ای امیرِ دل پریشانِ دمشق

در شب دامادی‌ات شوری بِساز – با اذانِ لاله‌ها میخوان نماز



ای عروسِ عاشقی بگرفته بَر - وه چه زیبا کرده‌ای بر نیزه سَر

ای دلاور مردِ اهلِ شور و شِین -- می رسان از ما سلامی بر حسین

با شما این شهر دود آلوده وار - می‌دهد یک‌بارِ دیگر بویِ یار

بویِ مهدی می‌رسد از سمتِ عشق - می‌چکد خون از سر زُلفِ دمشق

دل پریشانم خدایا نور کو- آن سفرکرده به راه دور کو

تا کجا تا کِی فراق و انتظار؟ - این خزان را کِی، کُجا آید بهار