میدونی چیه رفیق؟
میدونی چیه رفیق؟
من زندگیمو سر یک ایده ی احمقانه باختم
اواخر دوران دانشجویی بسرم زد
یه گوشی هوشمند واقعی بسازم!
یه گوشی مخصوص عشاق!
یه گوشی که عشق رو تشخیص بده و
تو دلش فقط یک سیمکارت بخوره
که نشه خاموشش کرد،
نرم افزاراش قابلیت بلاک کردن نداشته باشه ،
یه گوشی که همیشه محل دقیق طرف رو نشون بده و
هر وقت که دلت خواست
یا دلت تنگ شد
بتونی دوربین طرف رو از راه دور روشن کنی و ببینیش!
البته این وسط حواسم بود
که گوشی هوشمنده
و این یعنی فقط این اجازه رو به همون نفری میده که عاشقته
و تو هم عاشقشی!
یه گوشی که حریم خصوصی آدما رو حفظ کنه!
این گوشی قابلیت خارق العاده اش این بود
که حس واقعی آدما رو با استفاده از آنالیز لحن و صدا زیرنویس میکرد
مثلا وقتی شما واقعا دلتنگ باشی
و دوری عصبیت کرده باشه
اما عصبانیتت رو با گفتن
"چرا دیر جواب دادی؟"
داد میزنی گوشی زیرنویس بده:
[عامل عصبانیت:دلتنگی]...
یا مثلا تشخیص میداد
که بعد از زدن کدوم حرف شما پشیمون میشی
در نتیجه همونجا مکالمه رو قطع میکرد
و‌نمیذاشت شما حرفت رو بزنی !
این گوشی هوشمند این قابلیت رو داشت
قول هایی که آدم ها اوایل آشنایی بهم میدن رو بطور متناوب تکرار و یاداوری کنه
و هیچ مکالمه
و متنی قابلیت پاک شدن نداشته باشه!
یکی از امکاناتش این بود که سالگرد تمام رخدادها و اتفاقات رو به شما یادآوری کنه
بدون اینکه قرار باشه که بهش دستور اضافه ای بدی!
البته همه ی این امکانات برای برای یک نفر خاص فعال میشد
و برای بقیه دوستان و یا همکاران مثل بقیه گوشی های موجود بازار بود.
گوشی که ساختم واقعا هوشمند بود
و یک محصول فوق العاده که هر آدمی دوست داشت
یکی داشته باشه اما من ورشکست شدم
چون یک قابلیت مخفی به گوشی که ساخته بودم اضافه کردم.
یک قابلیت وحشتناک!
گوشی هوشمند من با اینکه میتونست
عشق رو واقعا رو تشخیص بده
اما این قابلیت رو داشت
که همون اول آشنایی تاریخچه ای از ابراز علاقه آدم به افراد مختلف رو در گذشته به طرف بده یا بتونه
تشخیص بده که عشقت داره
به عشق سابقش فکر میکنه.
بنظرم قابلیت بدی نبود
چون کسی که ادعای عشق میکنه
نباید این چیزا براش مهم باشه!
اما میدونی داشتن
این گوشی برای خیلی از آدم ها حکم باختن تو قمار رو داشت
بنابرین کسی دوست نداشت
گوشی هوشمند واقعی رو دستش بگیره
برای همین من زندگیمو باختم و
این شده که شما اسم وسیله های مزخرفی که دستتونه گذاشتین
گوشی هوشمند!
#امیرمهدی_زمانی
من زندگیمو سر یک ایده ی احمقانه باختم
اواخر دوران دانشجویی بسرم زد
یه گوشی هوشمند واقعی بسازم!
یه گوشی مخصوص عشاق!
یه گوشی که عشق رو تشخیص بده و
تو دلش فقط یک سیمکارت بخوره
که نشه خاموشش کرد،
نرم افزاراش قابلیت بلاک کردن نداشته باشه ،
یه گوشی که همیشه محل دقیق طرف رو نشون بده و
هر وقت که دلت خواست
یا دلت تنگ شد
بتونی دوربین طرف رو از راه دور روشن کنی و ببینیش!
البته این وسط حواسم بود
که گوشی هوشمنده
و این یعنی فقط این اجازه رو به همون نفری میده که عاشقته
و تو هم عاشقشی!
یه گوشی که حریم خصوصی آدما رو حفظ کنه!
این گوشی قابلیت خارق العاده اش این بود
که حس واقعی آدما رو با استفاده از آنالیز لحن و صدا زیرنویس میکرد
مثلا وقتی شما واقعا دلتنگ باشی
و دوری عصبیت کرده باشه
اما عصبانیتت رو با گفتن
"چرا دیر جواب دادی؟"
داد میزنی گوشی زیرنویس بده:
[عامل عصبانیت:دلتنگی]...
یا مثلا تشخیص میداد
که بعد از زدن کدوم حرف شما پشیمون میشی
در نتیجه همونجا مکالمه رو قطع میکرد
و‌نمیذاشت شما حرفت رو بزنی !
این گوشی هوشمند این قابلیت رو داشت
قول هایی که آدم ها اوایل آشنایی بهم میدن رو بطور متناوب تکرار و یاداوری کنه
و هیچ مکالمه
و متنی قابلیت پاک شدن نداشته باشه!
یکی از امکاناتش این بود که سالگرد تمام رخدادها و اتفاقات رو به شما یادآوری کنه
بدون اینکه قرار باشه که بهش دستور اضافه ای بدی!
البته همه ی این امکانات برای برای یک نفر خاص فعال میشد
و برای بقیه دوستان و یا همکاران مثل بقیه گوشی های موجود بازار بود.
گوشی که ساختم واقعا هوشمند بود
و یک محصول فوق العاده که هر آدمی دوست داشت
یکی داشته باشه اما من ورشکست شدم
چون یک قابلیت مخفی به گوشی که ساخته بودم اضافه کردم.
یک قابلیت وحشتناک!
گوشی هوشمند من با اینکه میتونست
عشق رو واقعا رو تشخیص بده
اما این قابلیت رو داشت
که همون اول آشنایی تاریخچه ای از ابراز علاقه آدم به افراد مختلف رو در گذشته به طرف بده یا بتونه
تشخیص بده که عشقت داره
به عشق سابقش فکر میکنه.
بنظرم قابلیت بدی نبود
چون کسی که ادعای عشق میکنه
نباید این چیزا براش مهم باشه!
اما میدونی داشتن
این گوشی برای خیلی از آدم ها حکم باختن تو قمار رو داشت
بنابرین کسی دوست نداشت
گوشی هوشمند واقعی رو دستش بگیره
برای همین من زندگیمو باختم و
این شده که شما اسم وسیله های مزخرفی که دستتونه گذاشتین
گوشی هوشمند!
#امیرمهدی_زمانی
۵.۰k
۲۳ خرداد ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۸)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.