Psychic lover

Psychic lover۱۱
صداش…صداش برام آشنا بود!
نکنه،نکنه خودش باشه
چشمام و با پشت دست مالیدم
تا دیدم بهتر بشه.چیزی که دیدم باورش
برام سخت بود.اون خودش بود
اما چرا؟واقعا چرا؟
سوال من اینه
اومد جلو و از موهام گرفت من رو
و با خودش میبرد.
سرم پایین بود
و جیغ میزدم و گریه میکردم.
انگار میخواست من رو جای دیگه ای
ببره.
اولین بار از پوشیدن کفش پاشنه
بلند خوشحال شدم.با پاشنه ی
کفشم محکم زدم تو ساق پاش و
موهام ول شد.با همون کفشا شروع
کردم به دوییدن.
کنار دیوار یک درخت
بود…پس تصمیمم این بود که
از درخت بالا برم و از دیوار رد بشم
کفشامو در اوردم و
داشتم بالا میرفتم
نمیدونستم رگ میمون دارم…جالبه
مثل اینکه واقعا آدم باید تو شرایط
سخت قرار بگیره تا بعضی
چیزارو
بفهمه.یک دفعه احساس کردم از
پشت کشیده شدم و با
باسنم افتادم
رو زمین.درد داشت.خیلی زیاد.
جوری
که اشک تو چشمام جمع شده بود
وقتی چشمام رو باز کردم دیدم بالا
سرم وایساده و خیلی ترسناک نگاهم
میکنه.
انتظار هر چیزی رو ازش داشتم اما جوری
یک دفعه ای از موهام من و گرفت و
بلندم کرد.نمیدونستم برای کدوم درد گریه
کنم…موهام…باسنم…یا برای
مغزم که نفهمیده چیشده.
من و برد پیش در خونه و با پشت
تفنگش زد پشت سرم و دیگه به
سیاهی رفتم.
چشمام و باز کردم و دیدم تو یک اتاقی
مثل انباری هستم.فقط یک تخت توش
بود.تاریک بود فقط از زیر در نور میومد
ولی معلوم بود که شبه چون نور
مال چراغ بود.اشکم خود به خود
سرازیر شد.
چرا؟اما من که اجازه ی گریه به خودم ندادم
هوم؟اصن چرا اینجام؟من
تصمیم داشتم که بعد از درمان چا اون
به یک سفر کوتاه برم.میخواستم برم
آلمان پیش یکی از دوستام.
بعدش برم
بوسان پیش یونگی…هیی اوپا کجایی
نمیدونستم چیکار کنم.خواب میومد
گشنم بود نمیدونستم چیکار کنم.
رفتم دم در و در زدم.خیلی محکم
در میزدم.وقتی دیدم بی فایده
است رو تخت نشستم
و به اشکام اجازه ی ریختن دادم
نمیدونم چجوری ولی تو همون حالت
بیهوش شدم….
…………..
وقتی چشمام رو باز کردم…