‏۱- نیازی به ⁧کتاب⁩ احساس نمی کنیم.

‏۱- نیازی به ⁧کتاب⁩ احساس نمی‌کنیم.
‏۲- از شک کردن در پایه‌های نظری‌مان می‌ترسیم.
‏۳- دچار تنبلی و بی‌حالی هستیم.
‏۴- احساس می‌کنیم به قله‌های یقین رسیده‌ایم.
‏۵- احساس می‌کنیم مسئله مبهمی وجود ندارد.
‏۶- هیچ‌چیز برای ما جدی نیست.
‏۷- دچار ⁧خودشیفتگی⁩ فرهنگی هستیم.
‏۸- به تناقض‌های درونی‌مان آگاه نیستیم.
‏۹- راه ⁧پیروی⁩، ⁧تبعیت⁩، دنباله‌روی⁩ و ⁧تقلید⁩ را راحت‌تر یافته‌ایم.
‏۱۰- ارزش دانایی⁩ و ⁧آگاهی⁩ را نمی‌دانیم.
‏۱۱- سطح خوشایندهای ما محدود است.
‏۱۲- زندگی ⁧پرهیاهو⁩ و ⁧نمایشی⁩ را ترجیح می‌دهیم.
‏۱۳- تن به ⁧تحقیر⁩ ندانستن داده‌ایم و به این تحقیر هم عادت⁩ کرده‌ایم.
‏۱۴- حقارت ⁧جهل⁩، آزارمان نمی‌دهد و ⁧نادانی⁩ را عیب نمی‌دانیم.
‏۱۵- ⁧گفت‌و‌گو⁩ را کنشی ⁧ فضیلت‌مندانه⁩ نمی‌دانیم و مهارت گفت‌و‌گو نداریم.
‏۱۶- کتاب خواندن دردی از ما ⁧دوا⁩ نمی‌کند.
‏۱۷- به ما فواید ⁧کتاب خواندن⁩ را یاد نداده‌اند.
‏۱۸- بلد نیستیم کتاب بخوانیم.
‏۱۹- کسی‌ در ⁧خانواده⁩ و دور و برمان نبوده که ⁧کتاب‌خوان⁩ باشد، که ما هم یاد بگیریم.
‏۲۰- در سن بزرگسالی‌ هنوز ⁧ ناآگاه⁩ هستیم، نمی‌دانیم چه بخوانیم و ⁧خجالت⁩ می‌کشیم از کسی‌ بپرسیم از کجا شروع کنیم.