می گفت

می گفت
"دختـر، تو خودِ خودِ دردسری"....
وقتی کار میکنم همش حواسم پی تـوئه....
دارم جدی حرف میزنم
نگام که میـوفته تو چشمـات
پلک که میزنی
وا میـرم
یخ میکنم
پرت میشـه حواسم....
دختر دردســری، شیطونی...
دارم چایی میخـورم
یهو صدام میکنی، چاییم یخ میکنه و دلم داغ...
اسمت که میوفته رو تلفنـم
دردسرا شروع میشـه
وسطِ خیابون که باشم ترافیـک درست میکنم و تو پیاده رو باشم سدِ معبـر...
امتحانا رو که دیگـه نگـو....
مگه حواسم جمع میشه به درسُ کتاب؟
هی حواسم پیِ پیـچِ موهاتِ و تابِ مژه ها و سبـزِ چشماته....
هی صدایِ شعر خوندنتُ میزارمُ خوابم میگیره، مست میشم، ضعف میکنم....
می گفت
دختـر تو شبیه دردسـر که نه
خـودِ دردِسری....
حواسمُ از دلگیری ها پرت کن
حالمُ خــوب کن با دردِسـرات...
راست می گفت...
من تهِ دردسـرایِ دنیا بودمُ اون....
احتمالا آرامش طلب ترین آدمِ جهان.....
یا شایـد زیادی حالشُ خـوب کردم و گره هایِ کورِ دلشُ باز
که پر کشیـد به هوایِ یه دردسرِ تازه....
که رفت....
که من موندمُ یه خروار دردسرِ نبودن و جمعُ جور کردنِ تیکه پاره هایِ دلم از زیرِ چکمه یِ خـاطرات...
. #فاطمه_صابری_نیا