ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﺷﺐ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺗﺎ ﺷﺐ، ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎﯼ ﺳﭙﯿﺪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﻫﯿﭻ ﺟﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺕ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻧﻪ ﺑﺎﻧﻮﯼ ﺭﻭﺯ ﻧﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﯼ ﺷﺐ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺷﺎﻋﺮ ﻫﺬﯾﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﺕ ﺑﺎﺷﻢ ...
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.