مهمان روزهای آخر است

مهمان روزهای آخر است
همان پاییزی که ماندنش چنگی به دل نزد...
پادشاه زیبایی ها بود و هزاران بهانه داشت برای قرار های عاشقانه مان...
میتوانست برگ ریزان خیابان هایش
بهانه ی قدم زدن هایمان باشد
و باران های بی هنگامش بهانه ی زیر یک چتر ماندن
و عصر های دلگیرش بهانه ی دو قهوه و حرف های نا تمام
اما آنقدر سرد بر روزیمان تابید...
آنقدر بی رحمانه نبودن ها را به رخ تنهایمان کشید
که حالا آخرین روزهای بودنش
هزاران آدم
با هزاران «امید بر جا مانده در پاییز»
چشمهایش را روی تمام درهای آمدن
و برای همیشه ماندن میبندند...

#پگاه_دهقان