دِ کجا نِ دل بنیم دردِ گرونه بی حکیمه…

دِ کجا نِ دل بنیم دردِ گرونه بی حکیمه…
حفه که بوری دِ ویر رسم دوسی قدیمه

شو که مووه تا سحر شو میزنم و شونه دیوار….
دِ زمینو دِ زمو غم میواره چی برگ قدار

غم میواره غم میواره غصه یا دل بی شماره

های کجا که هیچکسی جای تونه سیم پر نمیکه…
هر چی جو میکنم دَسِم وِ دسات بُر نمیکه

دس و دست بر نمیکه هیچکه جات پر نمیکه



غم نشسه د دلم چی کنه برفه کوه الوند…
هر کجا مه عید اوما د نیمه ره پام دِ گَل مَن

بیقرارم بیقرارم طاقت دل کنه نارم….
بیقرارم بیقرارم دلی سی ورگشته نارم

مه و دیریت مایلم نه بی تو دل آروم میره….
دیر و دنیا منمه وقتی یارم د مه دیره

میزنی وا ناز چشمه همنه جو حراجه…
.یا بکش یا بَکو چاره درد نا حلاج

وا تونم یار وا تونم یار بگزر دس د مه وردار