پیام رفتگان در ایام جمعه ماه رمضان

پیام رفتگان در ایّام جمعه ماه رمضان
فِی الْخَبَرِ: کَانَ الْمَوْتَی یَأْتُونَ فِی کُلِّ جُمُعَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَیَقِفُونَ وَ یُنَادِی کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ بِصَوْتٍ حَزِینٍ بَاکِیاً: یَا أَهْلَاهْ، وَ یَا وَلَدَاهْ، وَ یَا قَرَابَتَاهْ، اعْطِفُوا عَلَیْنَا بِشَیْ‏ءٍ یَرْحَمُکُمُ اللَّهُ، وَ اذْکُرُونَا وَ لَا تَنْسَوْنَا بِالدُّعَاءِ، وَ ارْحَمُوا عَلَیْنَا وَ عَلَی غُرْبَتِنَا، فَإِنَّا قَدْ بَقِینَا فِی سِجْنٍ ضَیِّقٍ وَ غَمٍّ طَوِیلٍ وَ غَمٍّ وَ شِدَّةٍ، فَارْحَمُونَا وَ لَا تَبْخَلُوا بِالدُّعَاءِ وَ الصَّدَقَةِ لَنَا، لَعَلَّ اللَّهَ یَرْحَمُنَا قَبْلَ أَنْ تَکُونُوا مِثْلَنَا، فَوَا حَسْرَتَی، قَدْ کُنَّا قَادِرِینَ مِثْلَمَا أَنْتُمْ قَادِرُونَ، فَیَا عِبَادَ اللَّهِ اسْمَعُوا کَلَامَنَا وَ لَا تَنْسَوْنَا، فَإِنَّکُمْ سَتَعْلَمُونَ غَداً، فَإِنَّ الْفُضُولَ الَّتِی فِی أَیْدِیکُمْ کَانَتْ فِی أَیْدِینَا، فَکُنَّا لَا نُنْفِقُ فِی طَاعَةِ اللَّهِ وَ مَنَعْنَا عَنِ الْحَقِّ فَصَارَ وَبَالًا عَلَیْنَا وَ مَنْفَعَتُهُ لِغَیْرِنَا، اعْطِفُوا عَلَیْنَا بِدِرْهَمٍ أَوْ رَغِیفٍ أَوْ بِکِسْرَةٍ، ثُمَّ یُنَادُونَ: مَا أَسْرَعَ مَا تَبْکُونَ عَلَی أَنْفُسِکُمْ وَ لَا یَنْفَعُکُمْ کَمَا نَحْنُ نَبْکِی، وَ لَا یَنْفَعُنَا فَاجْتَهِدُوا قَبْلَ أَنْ تَکُونُوا مِثْلَنَا. (مستدرک الوسائل، ج2، ص162-163 به نقل از لُبّ اللّباب راوندی)
در روایتی نقل شده است که اموات در هر جمعه از ماه رمضان می آیند، می ایستند و با صدایی محزون و با حالتی گریان چنین ندا می کنند: ای خانواده من! ای فرزندان من! ای نزدیکان من! با چیزی(عملی) به ما مهربانی کنید تا خداوند به شما رحم نماید. ما را یاد کنید و از دعا فراموش نکنید، بر ما و غربت ما رحم کنید، زیرا ما در زندان تنگ و اندوه طولانی، و در سختی می باشیم، پس بر ما رحم کنید و از دعا و صدقه دادن برای ما کوتاهی نورزید، شاید قبل از آن که مثل ما شوید، خداوند بر ما رحم نماید. ما حسرت بر گذشته می خوریم، ما نیز مثل شما توانا بودیم. پس ای بندگان خدا! به سخن ما گوش فرا داده و فراموش نکنید، فردا روزی شما نیز خواهید دانست. چیزهای اضافی(غیر مورد نیاز) که در دست شماست، قبلاً در دست ما نیز بود، اما در راه بندگی خدا انفاق نکردیم، و از حق مانع شدیم، و لذا ضرر و سختی آن بر عهده ما قرار گرفت، و منفعت و سود آن به دیگران رسید. با درهمی، یا تکّه خمیر نانی، یا تکّه کوچک گوشت به ما توجّه و مهربانی کنید. سپس ندا می کنند: بزودی بر خودتان خواهید گریست در حالی که برای شما فایده ای ندارد، همانگونه که ما گریه می کنیم، و برای ما فایده ای ندارد. لذا قبل از آن که مثل ما شوید، (در راه بندگی خداوند) تلاش کنید.