گفتم ای دل، نَرَوی، خار شَوی، زار شَوی !

گفتم ای دل، نَرَوی، خار شَوی، زار شَوی !
بر سرِ آن دار شَوی، بی بَر وُ بی بار شَوی !

نَکُنَد دام نَهَد، خام شَوی، رام شَوی ؟ 
نَپَری جِلد شَوی، بی پَر وُ بی بال شَوی ؟

نَکُنَد جام دَهَد، کام دَهَد، از لبِ خود وام دَهَد ؟ 
در بَرَت ساز زَنَد، رقص کُنَد، کافر وُ بی عار شَوی ؟

نَکُنَد مَست شَوی، فارِغ از این "هَست" شَوی ؟ 
بعدِ آن کور شَوی، کَر شَوی، شاعر وُ بیمار شَوی ؟

نکُنَد دل نَکَنی، دل بِکَنَد، بَهرِ تو دِل دِل نَکُنَد ؟ 
بِرَوَد دَر برِ یارِ دِگری، صبح که بیدار شَوی ؟!