اشک ها....

پتو رو روی خودت کشیدی و بالششت از اشکات خیس شده، سعی میکنی بخوابی تا شاید دردت تسکین پیدا کنه، تا شاید بالاخره گریه ات بند بیاد، اما فقط می خوای تمومش کنی، تا دیگه چیزی رو حس نکنی حتی برای چند ساعت
یا مثلا اون زمان که زیر دوش تنهایی و فقط صدای شرش ر اب میاد، در حالی که آب از سر و صورتت پایین میریزه اشک هات هم نا گهان جاری میشن با آب آمیخته میشن، قطره های اشک بین آب ها گم مشین، جوری که دیگه هیچکس نمیتونه بفهمه داری گریه میکنه، حتی خودتم به شک می افتی،که آیا هنوز گریه ام بند نیومده؟
یا موقعه ای که چشماتو قایم میکنی، سرتو پایین می ندازی تا حلقه اشک رو توی چشمات نبینه حتی ممکنه به زور صدای حق حق گریه ات رو بند میاری،و تقلا کنی تا مخفیش کنی چون اون سر رسیده و نمی خوای متوجه گریه ات بشه
یا دردناک تر از اینکه، داری بهش بلند بلند می خندی و یهو چشمات خیس از اشک میشن و به حق حق می افتی؟ یا حتی معکوس اون، زمانی که از عصبانیت داری دندون هات رو بهم فشار میدی که یهو اشک ها از وجودت بیرون می پاچن انقدر گریه میکنی که تمام صورتت خیس از اشک میشه و حتی چند قطره از اون زیر دندونات میره و شوریش توی دهانت پخش میشه، دستت رو به گونه ات می کشی تا اشکت رو پاک کنی اما حالا دست هات هم آغشته به اشک شدن و صورتت هنوز هم خیس از اشکه....

میشه اگر خوشت اومد حمایت کنی؟