بدیهی است تکالیفی که صبغه ی جهادی دارند، با سرمایه گذاری
بدیهی است تکالیفی که صبغهی جهادی دارند، با سرمایهگذاری از «جان و مال» محق میگردند و در این میان جان مهمتر و گرانقیمتتر از مال است. حال سؤال میشود که به فرض همه مال را در راه جهاد هزینه کردیم، میزان گذشت از جان چقدر است؟ میفرماید تا شهادت پیش برو، خدا هم مالت را میخرد و هم جانت را. سؤال بعدی پیش میآید: فرض کنیم که از جان خودمان گذشتیم، اما وقتی پای جان دیگری وسط میآید، چه باید کرد؟ آیا اگر امر واقع شد بین دفاع از جانی دیگر [که عزیز و محترم است]، یا دفاع از انقلاب، حکومت اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ایران، کدام اولی میباشند؟ خب پاسخ عقل و شرع روشن است که دفاع از اسلام و نظام اسلامی اولی است.
اما، مقام، درجه، رتبه و قیمت جانها نیز متفاوت است، جان بنده و پدر و مادر و همسایهام [به لحاظ نقش در کارگاه هستی و اثر وجود] در رتبه و مقامی است، جان عالم، دانشمند، استاد، یک مسئول، یک وزیر، یک رییس جمهور و یک رهبر، در رتبههای دیگری قرار دارد؛ حال تا چه رتبهای جان باید فدای دفاع از اسلام و حکومت و نظام اسلامی شود؟ و اگر امر واقع شد بین حفظ جان و حفظ حکومت اسلامی، کدام اولی است؟
پاسخ این است که حفظ نظام از حفظ همه جانها بالاتر است، حتی تا جان «امام معصوم علیهالسلام». و دلیل روشن آن که معصومین (ع) نیز همه جان خود را فدای حفظ اسلام، حفظ قرآن، بقای اسلام و دفاع از ولایت و حکومت اسلامی نمودند. بدیهی است که اهل بیت علیهمالسلام را به خاطر اختلاف فقهی بر سر شکل وضو یا غسل و طهارت ترور نکردهاند، بلکه بحث ولایت و حکومت بوده است.
💠 ج – پس، یک دفعه بحث بر نگردد به این که «مگر ما در حدی هستیم که جان امام را فدا کنیم؟!»، چرا که اصلاً چنین موضوعی مطرح نشد. قرار نبود ما کسی را «فدا» کنیم. بلکه موضوع این بود که «این تکلیف الهی، از تکلیف حفظ جان خود و دیگری اولیتر است، حتی حفظ جان امام معصوم (ع)، چنان چه آنان خود جانشان را در راه حفظ اسلام فدا کردند». مگر حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام برای حفظ اسلام از جان زهرای اطهر علیهاالسلام و جان خود نگذشتند؟ مگر امام حسن علیهالسلام چنین ننمودند؟ آیا نمیشد که با سیاسیکاری، اسلام را خرج کنند و جان خود را که امام عصر بودند محافظت کنند؟ مگر امام حسین علیهالسلام از جان خود و برادری چون حضرت ابوالفضل العباس و فرزندانی چون حضرت علی اکبر و ... علیهمالسلام نگذشتند؟! بدیهی است که اول مخاطب کلیهی آیاتی جهادی و آیاتی که دستور داد.
اما، مقام، درجه، رتبه و قیمت جانها نیز متفاوت است، جان بنده و پدر و مادر و همسایهام [به لحاظ نقش در کارگاه هستی و اثر وجود] در رتبه و مقامی است، جان عالم، دانشمند، استاد، یک مسئول، یک وزیر، یک رییس جمهور و یک رهبر، در رتبههای دیگری قرار دارد؛ حال تا چه رتبهای جان باید فدای دفاع از اسلام و حکومت و نظام اسلامی شود؟ و اگر امر واقع شد بین حفظ جان و حفظ حکومت اسلامی، کدام اولی است؟
پاسخ این است که حفظ نظام از حفظ همه جانها بالاتر است، حتی تا جان «امام معصوم علیهالسلام». و دلیل روشن آن که معصومین (ع) نیز همه جان خود را فدای حفظ اسلام، حفظ قرآن، بقای اسلام و دفاع از ولایت و حکومت اسلامی نمودند. بدیهی است که اهل بیت علیهمالسلام را به خاطر اختلاف فقهی بر سر شکل وضو یا غسل و طهارت ترور نکردهاند، بلکه بحث ولایت و حکومت بوده است.
💠 ج – پس، یک دفعه بحث بر نگردد به این که «مگر ما در حدی هستیم که جان امام را فدا کنیم؟!»، چرا که اصلاً چنین موضوعی مطرح نشد. قرار نبود ما کسی را «فدا» کنیم. بلکه موضوع این بود که «این تکلیف الهی، از تکلیف حفظ جان خود و دیگری اولیتر است، حتی حفظ جان امام معصوم (ع)، چنان چه آنان خود جانشان را در راه حفظ اسلام فدا کردند». مگر حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام برای حفظ اسلام از جان زهرای اطهر علیهاالسلام و جان خود نگذشتند؟ مگر امام حسن علیهالسلام چنین ننمودند؟ آیا نمیشد که با سیاسیکاری، اسلام را خرج کنند و جان خود را که امام عصر بودند محافظت کنند؟ مگر امام حسین علیهالسلام از جان خود و برادری چون حضرت ابوالفضل العباس و فرزندانی چون حضرت علی اکبر و ... علیهمالسلام نگذشتند؟! بدیهی است که اول مخاطب کلیهی آیاتی جهادی و آیاتی که دستور داد.
۱.۳k
۱۴ بهمن ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.