آدم باید یک بار هم که شده ،اونی که رفته و گند زده به زندگ

آدم باید یک بار هم که شده ،اونی که رفته و گند زده به زندگیش را دوباره ببیند ! مهم نیست کجا باشد و چطوری ،اما بهترست در یک قرار باشد ، درست وسط یک کافی شاپ ،نه گوشه باشید نه دور از دید ،همونجایی که هیچکس نمی نشیند و همیشه صندلیهایش خالیه خالی ست!خلاصه اش کنم باید حرف بزنی ،گریه کنی ،ضجه بزنی ،فحش بدی ،داد بزنی !اما بلاخره یک بار هم که شده باید حرفهایت را بزنی ،همون حرفایی که هیچ وقت نگفتی و کینه شد .لامصب همون حرفهایی که هر شب اشک شد و ریخت و مُرد .آری باید حرف بزنی و وقت بگذاری تا او هم حرفایش را بزند ،همان دادها ،بد و بیراه ها و فحش ها را... نه تو قضاوت و دفاع کنی و نه او .بعد هم وقتی حرفهایتان تمام شد هر کسی پول چیزی که حتی نخورده را حساب کند ، پالتو و کیفش را بر دارد و بایستد و چند ثانیه بهم نگاه کند ،و لای حس غریبگی، بی آنکه خداحافظی کند آرام برود ...آدم باید بلاخره یک بار هم که شده اینکار را بکند ، تا بتواند شاید یک عمر راحت و بی گریه شبها بخوابد ..