نقل است طلبه جوانی شبهای زیادی رع د

نقل است طلبه جوانی شبهای زیادی ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺗﻀرع ﺑﻮد..
ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﺪﺗﯽ ﮔﺬﺷﺖ تا اﺳﺘﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﺵ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ اﻭ ﺭﺍ ﻧﻈﺎﺭﻩ میکندﺍﺳﺘ ﺎﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ:اﯾﻦ ﻫﻤﻪ عبادت و ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ برای چیست؟

ﺷﺎﮔﺮﺩ ﮔﻔﺖ:ﺑﺮﺍﯼ ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻢ..

ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖبه این سوال جواب بده: ﺍﮔﺮ ﻣﺮﻏﯽ ﺭﺍ ﭘﺮﻭرﺵ ﺩﻫﯽ ﻫﺪفت ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺁﻥ ﭼﯿﺴﺖ؟

ﺷﺎﮔﺮﺩ گفت: ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﺗﺨﻢﻣﺮﻍ ﺁﻥ ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﺷﻮﻡ..

ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ:اﮔﺮ ﺁﻥ ﻣﺮﻍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﯼ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺼﺮﻑ میشوی؟

ﺷﺎﮔﺮﺩ ﮔﻔﺖ:خب ﻧﻪ چون نمیتوانم ﻫﺪﻑ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺁﻥ ﻣﺮﻍ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﻢ..

ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ:ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﻍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﺨﻢ ﻃﻼ ﺩﻫﺪ ﺁﯾﺎ باز ﺍﻭ را خواهی ﮐﺸﺖ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﮔﺮﺩﯼ؟

ﺷﺎﮔﺮﺩﮔﻔﺖ:ﻧﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺁﻥ ﺗﺨﻤﻬﺎ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺵﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ..

ﺍﺳﺘﺎﺩﮔﻔﺖ:ﭘﺲ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪاوند ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﺵ..
ﺗﻼﺵ ﮐﻦ ﺑﺎﺍﺭﺯﺵﺗﺮ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ، ﮔﻮﺷﺖ، ﭘﻮﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﺖ ﮔﺮﺩﯼ..
ﺗﻼﺵ ﮐﻦ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ، ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ، ﻣﻔﯿﺪ ﻭ ﺑﺎﺍﺭﺯﺵ ﺷﻮﯼ ﺗﺎ در ﻣﻘﺎﻡ ﺗﻮﺟﻪ، ﻟﻄﻒ ﻭ ﺭﺣﻤﺖِ خداوند قرار گیری..

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﯼ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﺪ..

اﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ تفکر، ﺣﺮﮐﺖ، ﺭﺷﺪ، ﺗﻌﺎﻟﯽ، ﻭ ﺑﺎﺍﺭﺯﺵ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﺩ ﻧه ﮔﺮﯾﻪ ﻭﺯﺍﺭﯼ و عبادت کورکورانه...!