تفسیر قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.

ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره زمر

آیه 8

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ

وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيباً إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَاداً لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلاً إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ (8)

ترجمه :

و هرگاه به انسان آسيبى رسد پروردگارش را مى خواند در حالى كه (با توبه) به سوى او بازگشته است. امّا همين كه خداوند از جانب خويش نعمت بزرگى به او دهد آن چه را (به خاطر رفع آن) قبلاً خدا را مى خواند، فراموش مى كند و براى خداوند همتايانى قرار مى دهد تا (خود و ديگران را) از راه او منحرف سازد. بگو: «مدّت كمى را با كفر خود كامياب باش كه تو بدون شك از دوزخيانى».

نکته ها:

«ضُرّ» به معناى هر گونه آسيب و ضرر است. «خَوَّله» به معناى عطاى بزرگ است. «منيب» يا از «نوبة» است، يعنى انسان نوبت به نوبت به خدا توجّه مى كند، يا از «نابَ» به معناى انقطاع است، يعنى انسان در بست به او توجّه مى كند كه ظاهراً همين معناى دوم مراد است.
در آيات قبل، خداشناسى از طريق آفريده ها مطرح بود و در اين آيه توجّه به خدا از طريق فطرت و درون مطرح است.

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر