ندارمت اما...

ندارمت اما...

دوست داشتنت را عاشقم.

اینکه شب ها با خیال خامی بخوابم
و صبح با امید مضحکی چشم باز کنم

من به این ناعلاجی خود معتادم
و خیال عاقل شدن هم ندارم.

آه ...! اگر بدانی درد تو چه لذتی دارد ...!

ندارمت افسوس ...!
اما ... دوستت دارم!

و من؛
این دوست داشتن تو را هم
دوست دارم ...!